m2m site and everything in between, kwentong kalibugan, malilibog, malibog, gay stories, gay filipino stories, tagalog gay stories, top gay philippines website, top pinoy gay site, pinoy libog stories, manila gay, bisexual, bromance, bakla pinoy, gay pinoy, hot pinoy men, hot filipino men, man to man, sexy pinoy men, pinoy gay porn, pinoylgbt, pinoy homosexual, becky nights, philippines first gay blog, pantasya, pinoy tagalog gay story, tagalog gay story, bakla story, bading story,biggest pinoy gay blog, hot pinoys planet, asian, pinoy kaplogan, bear men, pinoy male discreet, men's secret, dude pinoy,malilibog pinoy tambayan, hot pinoy men,pinoy callboy, gay manila, gay ofw hangout, ofw hangout, pinoy tambayang, pinoy gay indie film, bisexual pinoys, tambayang lonely boys,mencircle, pinoy all male online community, kaplogan, star, barkada, pogay chatroom, that's my tomboy, pogay,pinoy gay porn, pinoy gay chat, kantutan stories, pinoy gay stories, pinoy m2m stories, kwentong kalibugan, pantasya stories, pantasya collection, tagalog gay stories, gay filipino stories, top pinoy gay site, pinoy libog stories, gay pinoy, bakla sites, bading sites, pinoy gay porn, pinoy gay, pinoy gay scandals, m2m pinoy, pinoy gay movies, pinoy gay indie,

Thursday, May 3, 2018

Meet My Middle Finger (Part 12)

By:Raleigh


A/N: Capitulo Doce yes! After 48 years! Arigatou ne sa paghihintay :) Happy one year old sakin as author sa KM *cue clap clap clap* Sana po patuloy nyong subaybayab ang MMMF at NALSHE (on hiatus) eventhough pasaway akong author at masyadowwwng matagal mag update (*cue ASAN YUNG SINASABI MONG 21 DAYS?!*)

Regardless, Tack så mycket! ~ Rae

*******

Payapa ang gabi.

Bukod sa yabag ng aking mga hakbang, tanging ang huni ng kuliglig at lagaslas ng mga dahon ang maririnig.

Minsan ay nababasag ang katahimikan sanhi ng panaka-nakang pagkahol ng mga aso mula sa di kalayuan.

Umihip ang malamig na hangin at nanindig ang aking balahibo nang dumampi ito sa aking mukha. Mabuti na lamang at makapal itong aking suot, kung hindi’y pati tuhod ko ay kanina pa nangatog.

Hinawakan ko ang strap ng aking bag na nakasukbit sa aking balikat at binilisan ang paglalakad pauwi ng bahay.

Mag-aalas dos na ng madaling araw ngunit ngayon pa lamang ako nakauwi. Ang hirap palang maghanap ng taxi na masasakyan.

Wala rin namang jeep na nagagawi papuntang hotel na iyon kaya wala akong choice kundi maglakad doon sa labasan at mag-abang ng taxi.

O dahil baka natatakot ang mga driver sa mukha ko kaya di nila ako pinasakay kahit ganitong nakagayak na ako?

Hay, bakit kasi ganito ako kapangit?

Hindi ko naman sinisisi ang mama at papa, pero nakakapagod na rin na pulos kamalasan ang aking inaabot dahil sa mukha ko.

Katulad na lamang nang nangyari kanina sa party bago ako makauwi...

“Watch out!”

Muntik na akong matumba nang may humila sa aking inaapakan. Paglingon ko ay sinalubong kaagad ako ng nanlilisik na mata ng isang ginang.

Hinihila nya ang laylayan ng kanyang gown na hindi ko sinasadyang maapakan.

“Look at what you’ve done! Ingat na ingat ako tapos aapakan mo lang ang gown ko?”

“Sorry p—“

“Sorry? SORRY? Hindi mababayaran ng sorry mo ang nasira kong gown!” sigaw nya sa matinis na boses.

“Mam, d-di ko naman po sinasadya. I-iniwasan ko lang po yung staff na may dalang tray ng maruruming plato—“

“I don’t care kung nag banggaan kayo at nabasag lahat ng mga pinggan! Tingnan mong ginawa mo? Pay for it!” putol nya sa paliwanag ko.

“L-lilinisin ko na lang p-po yung gown mo mam. S-sorry po talaga...”

Lumuhod ako para pagpagan ang bahagi ng gown na aking nadumihan, pero bigla na lamang nyang inapakan ang kamay ko gamit ang matulis nyang heels.

“A-aray!” di ko mapigilang sambit.

“Sorry? Anong sorry? Walang sorry-sorry dito! I demand you pay Php 10,000 right here, right now!” demanda nya.

Pinagpawisan ako ng malamig. Teka, wala namang damage ang gown nya ah. Bakit ako pagbabayarin?

“P-po? E-eh, w-wala naman pong sira yung—“

“Are your eyes made of cardboard at di mo nakikita ang sira sa gown ko? Gusto mong idutdut ko yang kadiri mong mukha sa sahig, ha?!” pagbabanta nya.

Gigil na gigil nyang diniinan ang pagkakaapak at pakiramdam ko’y mabubutas ng takong nya ang kamay ko.

Nakarinig ako ng bulong-bulungan at ako’y nasindak nang makitang pinalilibutan na kami ng iba pang mga panauhin.

Hawak-hawak nila sa isang kamay ang baso ng red wine habang nakatakip ang isa pang kamay sa kanilang mga labi habang nag-uusap.

Gayunpaman, bakas sa kanilang mga mata ang pandidiri nang makita ako.

“Nagbibingi-bingihan ka pa? I said pay me 10,000Php for my gown. Kung hindi ay ipakukulong kita! Guards!”

“Mam, t-teka lang naman po. S-student p-palang po ak—“

“This is an exclusive event! Papano ka nakapasok dito? You dirty little slum rat! Siguro mangunguha ka ng leftovers para ipakain sa mga kasamahan mong ipis ano?”

“H-hindi p-po! I-inimbitahan po ako ni B-Brix dito!” paliwanag ko.

“Aba’t hindi ka lang hampas-lupa, sinungaling ka pa. GUARDS!” paghihisterya ng ginang.

Tangkain ko mang magpaliwanag pero nagbingi-bingihan lamang sya. Ilang sandali pa ay nangyari na ang aking kinatatakutan.

Singlakas ng kulog ang tunog ng yabag ng mga paparating na gwardya patungo sa aming kinaroroonan.

Bakit kasi tatanga-tanga ako? Ma, Pa, patawad po...bibigyan ko na naman kayo ng kahihiyan.

“Mam, ano pong problema dito?” tanong ng isang guard.

“Akala ko ba exclusively booked ang event namin dito sa hotel nyo? Bakit may nakalusot na ipis dito, eh hindi invited yan.” turo nya sa akin.

“Mam, mahigpit po ang seguridad sa facility namin. Naicheck po namin lahat ng bisita—“

“Eh bakit nakapasok nga yang ipis na yan?!” putol nya sa paliwanag ni manong guard.

“Mam, huminahon po tayo. Lahat po ng nakapasok dito ay may dalang pass. Or maybe, may kasama syang VIP kaya sya nakapasok.” rason ng manager na dumating na rin.

“Yang mukhang yan may kasamang VIP? Nagjojoke ka ba sa akin?” halos duruin nya ang hotel manager.

“Mam, calm down po. Siguro may kasama kayo sa party na nagpapasok sa kanya. Our security is excellent. Imposibleng may makapasok na walang pass.” giit ng manager.

Halos maaninag ko ang usok na lumalabas sa tenga ng ginang habang tinitingnan nya isa-isa ang mga empleyado sa paligid namin.

Mataas siguro ang posisyon nya sa kumpanya kaya ganun na lamang sya makaasta.

“Sino’ng walang kwenta na nagpuslit sa ipis na ito dito? SAGOT!” sigaw nya.

Nagkatinginan ang mga tao sa paligid at umiling-iling. Hinarap ako ng ginang at akmang sisigaw ulit nang may marinig kaming tinig.

“What’s this unsightly commotion?” sabi ng maatworidad na boses.

Animo’y umihip ang malamig na hangin dahil sa boses na iyon. Biglang natahimik ang venue, wala ni isa ang nagtangkang gumawa ng ingay.

Nahawi ang karagatan ng mga tao at mula roon ay lumabas ang isang matangkad na lalaki.

Mas mabilis pa sa alas kwatrong kinuha ng ginang ang paa mula sa pagkakaapak sa akin at dumirecho sa tabi ni Mr. Pineda.

“Mr. President, look at this! May walang kwentang employee tayo na nagpuslit ng hampas-lupang taga kuha ng tira-tirang pagkain dito!”

Parang award-winning author ng sikat na nobela ang ginang nang ilahad nya ang nangyari, when in fact, 98% ay gawa-gawa lang.

Dahan-dahan akong tumayo at hinagod ang kamay kong naapakan. May bakas pa ng heels nya doon sa aking kamay.

Napasulyap ako sa kanilang gawi. Sa pagkakadikit nya kay Mr. Pineda, tantya kong may gusto sya rito. Pero gaya ni Hunter, dedma lang ang presidente.

Bagkus, nakatingin si Mr. Pineda sa akin na para ba akong insektong sinusuri. Mag-ama nga sila ni Hunter, ganito rin sya makatingin sa akin noong una kaming nagkakilala.

Nailang ako — more like, natakot — kaya umiwas ako ng tingin at napayuko na lamang.

Naiimagine ko na ang pag-irap nya sa akin. Marahil sa isip nya, nagkamali ang kanyang mga anak na kaibiganin ang tulad ko.

“—at napakasinungaling! Ang dapat sa mga ipis, ini-exterminate!” reklamo ng ginang.

“Agnes, can you please shut up for one second? Mr. Manager, sorry for the inconvenience and thanks for coming. Ako na ang bahala dito.” nakangiting tugon ni Mr. Pineda.

Ngiting walang bahid ng anumang init. Natigil sa pagsasalita ang ginang at umalis na ang manager kasama ng mga guards.

“Oh, by the way, I am that ‘walang kwentang employee’ na nagpapasok sa kanya dito. Though you stand corrected, because I’m your employer.”

Hindi lang ako ang nagulat sa sagot ni Mr. Pineda, maging si Agnes ay napasinghap.

Pero teka, ipinagtatanggol ba ako ni Mr. Pineda?

“Besides, magpasalamat ka sa bata for ruining your gown. Hindi bagay sa edad mo, mukha kang kaladkarin.”

Nakangiti parin sya habang sinasabi ang malalamig na salitang iyon, kaya mas naging katakot-takot sya.

“S-si…ah, u-umm.. n-no s-sir... I-I d-didn’t mean t-to...” kanda utal na sagot ni Agnes.

Bigla nyang ibinaling ang mala-agilang mata sa akin.

“Ah, you’re a student aren’t you? Let me fix a ride for you. Students should focus their time on studying and not on partying, no?” at dinagdagan nya ito ng tawa.

Tumango-tango naman ang mga nasa paligid.

“C’mon, let me escort you back to the hotel. You guys should enjoy the party more.” sabi nya sa mga employee.

You’ve overstayed your welcome, ang lihim na mensahe nya sa mababait na salitang iyon.

Nag-umpisang maglakad si Mr. Pineda pabalik sa hotel kaya’t sumunod na lamang ako sa kanya.

Ilang dipa rin ang layo ko mula sa kanya. Wala kaming imik habang naglalakad. Pagdating sa hotel lobby ay may inutos sya sa isang staff at naghintay sa isang sulok.

Teka, ihahatid ba nya ako?

Gusto ko sanang magpasalamat sa kanya, pero hindi ko man lamang maibuka ang bibig ko.

Para akong nasu-suffocate sa aura nya. Kapag sya naman ay nagsalita, wala kang choice kundi sundin sya.

Makalipas ang ilang sandali ay dumating na ang staff at iniabot sa akin ang isang bag — ang aking bag.

“I’m returning a favor dahil dinala mo si Hunter dito, wala nang iba pang dahilan. You may go.”

“P-pero—“

“You don’t have to bid goodbye to my sons. I’ll let them know na umuwi ka na dahil naimpatso sa kakakain.” at bigla syang tumalikod.

Tinawag ba nya akong patay-gutom, indirectly?

Magsasalita pa sana ako ngunit nilunok ko na lamang ang aking sasabihin at saka naglakad palabas ng hotel.

At doon nga’y nakipag patintero ako sa mga sasakyan para makatawid dahil ayaw nilang magslow down kahit nas pedestrian lane na ako.

Ganito nga siguro sa Pilipinas, ang red light ay “go” parin para sa mga drayber.

At heto nga, mag-isa akong naglalakad patungong bahay namin.

Napabuntong-hininga ako at hindi mapigilang tumingala sa kalangitan. Sa ganitong pagkakataon kasi ay hinahanap ko ang “star ni papa”.

Kapag nakikita ko ang star nya, gumagaan ang pakiramdam ko na tila ba binibigyan nya ako ng lakas para harapin ang mga hamon sa buhay.

Ngunit sa kasamaang palad, hindi ko maaninag ang mga bituin.

Mas maliwanag kasi ang mga ilaw na nanggagaling sa Christmas lights na nakasabit sa mga kabahayan.

Doon ko lang naalala na bisperas na pala ng Pasko bukas, este, mamayang gabi pala.

Excited na akong balutin ang regalo ko para kay mama. Matagal na kasi simula nang makapagbigay ako ng regalo sa kanya.

Mamaya ay susubukan kong ayain sya para magsimba at magpasalamat sa mga biyayang natanggap namin ngayong taon.

Kung di dahil sa pagdagsa ng costumers ng shop, hindi kami makakaluwag-luwag nitong nakaraang mga buwan.

Sana ganito rin sa susunod na taon para naman makapag-ipon ako ng ipantutustos sa pag-aaral ko at ng pang maintain ng garden.

Pagdating ng bahay, dumirecho kaagad ako sa kwarto upang maghilamos at mahiga. Maiidlip muna ako dahil bubuksan ko ang shop mamayang 3am.

Tantya ko ay marami ang last-minute costumers na magpapagawa ng bouquet para ialay sa misa mamaya.

Apat na orders pa ang kailangan kong gawin mamaya. Huling araw na ng simbang gabi kaya sisikapin kong makadalo ng misa.

Ngunit kinse minutos na akong nakapikit ay di parin ako dalawin ng antok. Gising na gising ang diwa ko, at alam ng Diyos kung sino ang may kasalanan.

Kahit siguro snowstorm hindi kayang pawiin ang init ng pisngi kong nahalikan ni Brix. Ayoko namang bigyan ng kahulugan iyon.

Natural, galing sya sa labas kaya normal na sigurong humalik sa pisngi bilang pasasalamat. Pero kasi...

Saka bakit sabi nya sekreto lang namin yun? Hmm, sabagay. Maging ako di ko rin kayang sabihin na nahalikan ako sa pisngi kahit sobrang gwapo nya.

Lalo na’t sobrang gwapo nya! At mabait pa! Hehe, teka... ambilis ng tibok ng puso ko...

“Heeeh, kiss lang. Big deal?” biglang sumagi sa aking utak ang imahe ng demonyong nakangiti.

Aarrrghhh!! Bakit ka nagpapakita kahit hindi ikaw ang iniisip ko?!

Nawawalan na ako ng pag-asa na may hangganan pa nga ang kawalang-hiyaan ni Hunter. Isa na naman bang ideya ‘yon ng joke nya?

Nakuha ba namang h-ha-h-halikan ang kapwa nya lalaki! Hindi na nakakatuwa!

Dahil ba alam nyang wala akong karanasan sa paghalik kaya nakuha nyang pagkatuwaan ako?

”Sus, kiss lang yan. Inaantok nako, g’night...” at umalis syang nakangisi.

Pilit ko mang huwag isipin, paulit-ulit paring umalingawngaw ang mga katagang iyon sa aking utak.

Samahan pa ng nakakaloko nyang ngiti na parang bang nang-aasar.

Big deal?! Syempre, lahat tayong lalaki ay nangarap na ang mahal nating babae ang una nating mahalikan.

Pero sya? Nagawa nyang kunin ang first kiss ko bilang biro at umasta na para bagang walang nangyari?!

“Arrgghh!!”

Hindi ko na kinaya. Napabalikwas na ako ng bangon at paulit-ulit na pinaghahampas ng unan ko ang unan na palagi nyang ginagamit kapag natutulog dito.

Naalala ko noong unang beses nyang matulog dito, nagpamasahe sya at gumawa ng kalokohan kaya’t pinaghahampas ko rin sya ng unan noon.

“Nakakainis ka Hunter!” paulit-ulit kong bigkas habang sige parin ang paghampas ko ng unan.

“Wahahaha!!” at sumagi na naman sa isip ko ang natatawa nyang mukha.

Idiniin ko ang unan ko sa unan nya, iniimagine na mukha nya ang tinatakpan ko ng unan. Pero noon, naabutan kami ni mama at ako ang napagalitan.

Nang mapagod ako ay nahiga na lamang ako ulit at niyakap ng mahigpit ang unan ko.

Hindi ko na maintindihan ang inaasta ni Hunter. Puro sya kalokohan, pero oftentimes napaka seryoso rin.

Alina ng tunay nyang pagkatao...?

Huminga ako ng malalim...at naamoy ang kanyang pabango. Sa tinagal-tagal na natutulog sya dito, nadikit na ang amoy nya sa unan.

Parang dam na bumuhos ang alaala ng malambot nyang labi na umangkin sa akin, maging ang pagpasok ng kanyang dila sa—

“HAY EWAN!” inis kong sambit.

Ang kanina’y mabilis na tibok ng puso ko, ngayon ay bumagal at lumakas ang kabog, tila nais nitong wasakin ang ribcage ko.

Parang tumatalon-talon din ang labi ko...parang hinahanap ang labi n—

Teka, ano ba itong iniisip ko?! Makatulog na nga!

Dagli kong itinapon ang alaala ni Hunter sa pinakasulok ng aking utak saka ipinikit ang aking mata. Makakatulog na sana ako nang...

Beep!! Beep!! Beep!! Pag ngawa ng aking alarm clock.

Ugh… wala pa nga akong tulog tapos 3am na?

Napilitan na lamang akong bumangon kahit nahihilo at saka kinuha ang susi ng shop at pumunta na doon.

Kasalanan mo ito, Hunter!

- - - - - - - -

There we were, sitting under a tree, moonlight casting its glow upon us.

May kasiyahan sa hindi kalayuan ngunit hindi namin dinig ang ingay sapagkat may sarili kaming mundo.

Itinaas ko ang aking kamay at banayad na hinaplos ang kanyang pisngi.

“Bakit?” mahina nyang bulong.

Taliwas sa aking paniniwala, hindi sya galit o dismayado. Tanging kyuryosidad lamang ang naroon sa kanyang mga mata.

It felt like my heart was gonna burst from all these unsaid emotions.

Natatakot akong magsalita dahil baka masabi ko ang lahat, at kapag nalaman nya ang totoo, bigla na lamang syang lumayo.

“Hunter...?” his soft voice is like a feather caressing my face.

Palagi akong nagtatago sa mga kalokohan at biro ko, pero pagdating sa kanya, para akong open book—nakikita ng titig nya ang kaluluwa ko.

Pilit kong iniwas ang aking tingin, at hindi maiwasang masulyapan ang kanyang mga labi na namumula at bahagyang namamaga — tanda ng kawalanghiyaan ko.

But I’d be damned if I said I didn’t wanna taste them again!

Bahagya syang humihingal at ako man din ay kinakapos ng hininga. I swallowed hard para pigilin ang sariling halikan sya muli’t-muli.

“Kiss lang eh, big deal agad?” kibit-balikat ko sabay talikod na parang gago.

Kailangan kong lumayo para hindi na ako makagawa ng bagay na magtutulak sa kanya para kamuhian ako.

“Oo, big deal kasi first kiss ko yun!” mariin nyang tugon.

Pinilit ko ang sarili kong tumawa kahit pa labag sa loob ko. Mabuti nang isipin nya na biro lang yun lahat.

“Alam ko, okay? Kaya nga kinuha ko para di maagaw ng iba!” matapang kong sagot.

Huh, bakit yun ang sinabi ko? Wasn’t I supposed to walk away and never tell him what I feel?

“A-anong ibig mong sabihin?” hinawakan nya ang braso ko sanhi upang akin syang harapin.

Gusto ko syang ipagtulakan palayo para hindi nya makita ang mata kong pinangingiliran ng luha.

Ngunit taliwas sa nais kong gawin ay niyakap ko sya ng mahigpit kahit pa nga hindi nya binabalik ang yakap ko.

“Hunter...?”

“Ang tanga mo rin, no? Mahal na mahal kita pero di mo nakikita!”

Teka sandali lang! I’m not supposed to tell him that! Bakit wala akong control sa bunganga ko?! What is happening?!

“Biro na naman ba ‘to Hunter?”

“Gus, I love you...” nakapikit kong tugon.

Nagpumiglas sya at ipinagtulakan ako palayo. “Hindi ka nakakatuwa!”

Toot…toot…toot…

Sinalubong ako ng dilim pagkamulat ng aking mata.

Kakaiba ang amoy ng kwartong ito, fragrant yet shitty. Nagising ako sa hindi pamilyar na lugar. Nasaan ako?

May naramdaman akong basa sa aking pisngi at pinunasan ko ito. What was that dream? At bakit may kirot sa puso ko?

Toot…toot…toot… naroon ulit ang nakakairitang tunog na pumukaw sa akin.

Hinanap ko ang pinagmulan ng tunog at nagulat ako nang makita na may telepono doon sa bedside table.

Shit! Saan ako? Baka mamaya magulat na lang ako na si Jigsaw ang kausap ko. Dahan-dahan kong inangat ang receiver.

“Good morning sir, room service po.” saad ng nasa kabilang linya.

Nabunutan ako ng tinik at hindi “Hello Hunter, I want to play a game” ang sinabi ng nasa kabilang linya.

Doon ko na naalala na naka check-in pala ako sa hotel na pinagdausan ng party ng kumpanya ni dad, at napilitan lang akong pumunta.

To guard a certain someone from eating a certain someone...

Nairita ako nang maalala ang pinag-usapan namin, kung papano nya ako ipinakilala sa mga business partners nya.

Kung papano ako pinag-umpukan ng mga ginang (tulad ng bagsak-presyong isda na pinag-uumpukan ng namamalengke) para ipakita ang pictures ng kanilang mga anak.

Maybe pinaplano nila na ipagkasundo ako sa mga haliparot na yun? Hah, as if naman papatulan ko yung mga ‘yon!

At nagtapos nga ang gabi ko sa paglapastangan kay Gus, kasabay na ng mariin nyang pagtulak sa akin palayo.

Ah, yun pala ang dahilan kung bakit may kirot sa puso ko...

Hanggang ngayon, sariwa parin sa aking alaala kung gaano katamis ang labi ni Gus. Damn, gusto ko ulit syang halikan!

Ang gago ko nung bigla akong tumalikod at naglakad palayo na para bang walang nangyari.

Pero mabuti nang isipin nyang joke yun kesa masira ang pagkakaibigan namin kapag nagtapat ako sa kanya.

Choosing friendship is better than being lovers. At least pinili ko yung relasyon na pangmatagalan...

“Sir?”

Napa-face palm ako. Ano bang ginagawa ko at nag-iisip ng kung anu-ano habang may kausap ako sa telepono?

“Just a sec.” mejo irita kong tugon bago ibinaba ang receiver.

Pinahid ko muna ang luha sa aking mata bago bumangon at nagsuot ng bathrobe. Sinulyapan ko ang digital clock — 7:32am.

Naghihikab pa ako nang buksan ang pinto. Pumasok ang hotel staff dala ang tray na may lamang mga pagkain.

Inilapag nya sa dining table ang fruit slices, eggs, bacon, ham, sausages, toast, rice, orange juice, teabags, at hot water.

“Um, miss? Sorry but I didn’t call for room service.”

“Sir ininform lang po kasi kami na magdala ng breakfast sa room ninyo.” nagtaka ako sa sinabi nya.

“But I—well, thanks.” napakamot ako ng ulo.

May ideya na ako kung sino ang nagpadala ng room service dito kaya napailing na lamang ako. Pumasok ako ng CR para mag morning routine.

Habang nagsisipilyo ay may napansin akong kakaiba sa room. There’s something missing fro—shit! Ang bag ni Gus!

Hindi pa man nakakapagmumog pero dali-dali akong lumabas para mahabol ang hotel staff. Buti na lang at kakalabas nya lang ng room ko.

“Miff! Miff, excuf—uurghhh.. excuse me!”

Halos mangisay ako nang nilunok ko ang bula, pero tiniis ko na lamang para makakuha agad ng kasagutan.

“S-sir?!” nanlalaki ang mata nya dahil sa gulat.

“May pumasok ba sa room ko kanina or lumabas bago ka nakapasok?” maingat kong tanong.

“W-wala p-po akong n-nakita, sir.” kandautal nyang sagot.

“There’s something missing kasi from may room.”

Napamura ako, dahilan upang mas lalong manlaki ang mata ng staff. I didn’t mean to, pero saan napunta ang bag nya?

Coz impossible naman na may magnanakaw dito sa hotel. At bag pa talaga nya ang kinuha, eh walang valuables doon liban sa phone na bigay ko.

Or did he slept in my room tapos umuwi in the wee hours of the morning? Bat di lang man sya nagpaalam o nagpasabi na uuwi sya?

Edi sana naihatid ko sya. Teka, baka naman si kuya ang naghatid sa kanya?

“Tch!”

Sinasabi ko na nga ba! Nagni-ninja moves ang kapatid ko kaya nakukuha nya ang loob ni Gus!

And damn that little shit! Di man lang nya naisip na leon ang kasama nya at anumang oras ay pwede syang lapain!

“P-pwede po nating i-ipa-check ang hallway CCTV sir, kung gusto nyo.” offer ng staff.

“Nah, it’s—“ teka ba, bakit kanina pa ‘to nakatingin sa baba?

Di ko naman sya pinapagalitan o ini-intimidate kaya bakit hindi sya makatingin sakin? Sinundan ko ang direksyon ng kanyang tingin at yumuko.

To my horror, hindi ko pala naisara ang robe ko dahil sa pagmamadali kanina.

Shit! Buti na lang naka boxers ako at hindi hubad gaya ng nakasanayan kong getup kapag natutulog.

“Nah, thanks.” sagot ko bago isinara ang pinto.

Mainit parin ang ulo ko nang pumasok sa CR para mag mumog at inevaluate ko ang sarili ko sa harap ng salamin.

Ano ba ang wala sa akin na meron kay kuya?

Gwapo naman ako, matangkad, yummy, maginoo pero mejo bastos. Academic wise, kaya ko rin namang makipagsabayan kay Gus (minsan).

Gusto nya ba always ako nakangiti like kuya? Pero ayokong ipakita sa iba ang genuine smile ko, reserved na yun para sa kanya.

Saka sino magiging liable sa damage kapag nahimatay ang mga babaeng makakakita ng killer smile ko?

Besides, first come first serve basis tayo. Nauna akong dumating sa buhay nya diba? Handa naman akong gawin lahat para sa kanya.

And speaking of gawin lahat, marami na kaming nagawa na dirty deeds sa kama. Nalunok na nya yung akin, nalunok ko na rin yung kanya.

Saka naipasok ko na nga daliri ko sa loob nya eh, kulang na lang talaga magsuot ng condom tapos pasukin sya.

Bigla kong naalala ang ginawa nyang pagpapaligaya sa akin noon...ang makinis nyang katawan...ang maputi nyang singit...

Unti-unting nabuhay si Hunter Jr. lalo na nung naalala ko kung paano ako nilabasan ng sunod-sunod dahil sa ginawa nyang deep—

Tch! Imbes na mag reflect eh puro kalibugan ang naiisip ko!

Mabuti na lamang at tumunog ang tyan ko kaya lumabas na ako ng CR. Mas malakas ang tawag ng pagkain kesa sa kalibugan.

More like, wala dito yung gusto kong gawing breakfast.

Napangiti ako nang makita ang teabags — Twinnings Pure Green Tea. Mas gusto ni Gus yung Jasmine kesa sa Lemon or Mint.

Habang nag-eenjoy ako sa kakahigop ng tsaaa ay bigla na lamang bumukas ang pinto ng kwarto ko. Napatayo ako para tingnan kung sino ang pumasok.

“Ah, Hunter. Good morning.”

“Dad? What are you doing here?” gulat kong tanong.

“Ano pa ba, edi I’ll eat breakfast with you.” masigla nyang tugon.

“Papano mo nalaman ang room number ko?” demanda ko.

“Haha, let’s not talk about trivial matters. Come, let’s sit.”

Oo nga pala, he can get whatever he wants. Naupo na lang ako at tinibayan ang loob kahit sobrang awkward dahil pinasilbihan nya ako.

Panay rin ang tingin nya sa akin habang ngumunguya ako. Ano? My problema ba sa table manners ko?

“What?” hindi ko na natiis.

“You’ve grown up so well. Naalala ko noong bata ka, you only wanted oatmeal for breakfast. May halo pang Milo.” natatawa nyang saad.

“That was a long time ago.” tugon ko at ipinagpatuloy ang pag nguya.

As a matter of fact, twelve years ago...

“Ah, well. Wala silang oatmeal kaya pinaakyat ko na lang ang kung ano sa tingin ko ay magugustuhan mo. At least di ka makikipag-agawan sa mga empleyado ko.”

“So it really was you...” tahimik kong bulong.

“Hmm, may problema ba? Ipapatawag ko ang manager kung gusto mo.”

“Nothing, the food’s amazing.” walang ka-amor amor kong sagot.

Tahimik kaming kumain at tanging tunog ng utensils ang maririnig sa buong kwarto. I was going to ask kung bakit di nya sinama si kuya nang biglang...

“I remember...can you tell this so-called ‘friend’ na dumistansya sa inyo ni Brixter?” panimula nya.

“His name is Gus. Bakit naman? Wala namang problema sa kanya ah.” depensa ko.

“Napakapangit ng conduct nya. Madudungisan lang ang pangalan mo.”

“Pangalan ko, o ‘mo’?” pabulong kong tugon. “I know Gus and he’s a good person, way better than me.”

“Better than you? Huh, kaya pala gumawa sya ng komosyon kagabi. Muntik na syang makulong kung hindi lang ako dumating on time.”

Sa sobrang gulat ay napanganga ako, displaying my half-chewed food for the whole world to see.

“W-wha—sent to jail? For what? Why?” sunod-sunod kong tanong matapos lumagok ng juice.

“Ruined somebody’s gown. But thanks to me, he went home unscathed.” proud nyang tugon.

“Yun ang hindi magagawa ni Gus. Ayaw nya sa matataong lugar kaya imposibleng lalapit sya sa mga empleyado mo. Are you sure di sya inakusahan?” depensa ko.

“Hunter—“

“At anong ‘unscathed’? I’m sure nasaktan na yun even before ka dumating!” naibagsak ko ang utensils saka tumayo.

“Sino yang empleyado mo? Kakausapin ko!” demanda ko.

“Calm down this instant!” utos nya.

“No, I won’t!” nag-umpisa akong maglakad paroo’t parito.

Are you out of your damn mind?! How can I calm down knowing na napahamak si Gus at wala ako sa tabi nya?

And kuya, anong ginagawa nya?! Akala ko ba poprotektahan nya si Gus, pero ano?

Shit, shit, shit! I’m so useless! Dapat pala kinaladkad ko na lang sya dito sa room kahit pa magalit sya sakin!

Napasuklay ako ng buhok at napahilamos ng mukha. Ibig sabihin mag-isa syang umuwi kagabi?

Baka nahold-up sya! Shit! But wait, baka nga sya pa napagkamalan na hold-upper? At ipinakulong? Double shit!

“Ganyan ka ba pinalaki ng nanay mo? Magdadabog kapag galit? If I knew, I should have taken custody of you.” kunot-noo nyang komento.

“Doesn’t make any sense coming from someone who wasn’t even there when I was growing up.” tiim-bagang kong tugon.

[Alooo! I know naiirita na kayo sa shameless advertising ko but yizzz! Nasa Watt/pad na po ang MMMF! Pwede nyo po akong ifollow @RaleighD kung gusto nyo, or i-add ang story ko sa library nyo. Ok lang kahit walang votes, mas gusto ko po yung may comment kayo para alam ko yung feedback. Hehe, doumo arigatou gozaimasu!]

“At sinusubukan kong bumawi sa’yo kaya ako nagbabalik!” napatayo na sya.

“Well, you’re doing a great job by telling me na iwasan ko ang kaisa-isang kaibigan ko.” sarkastiko kong tugon.

“Don’t use sarcasm on me! Nagbubulag-bulagan ka sa estado ng buhay nya. Peperahan lang nya kayo!” babala nya.

“Hindi dahil mahirap sya, ibig sabihin manggagamit sya. He’s hardwork—“

“Bullshit! You don’t know how the world works, how people use each other. Tapos pagkakatiwalaan mo sya?”

Gustong-gusto ko na syang sumbatan, pero nagpigil ako. Mainitin ang ulo ko, pero tinuruan parin ako ng nanay ko na respetuhin ang mga nakakatanda sakin.

“Say what you want to say, pero di ko iiwasan ang tanging taong nakakaintindi sakin.” 

“Can you hear how ridiculous you sound right now, huh Hunter?” napailing-iling sya.

“Can you please get out now? Mag-aayos pa ako ng gamit, I need to check-out para makauwi ng condo.”

“Are you even listen—“

“Don’t worry, di ako aabsent sa family dinner mamayang gabi. Can you lock the door? Thank you.” at tumalikod ako para pumasok sa CR.

Layuan si Gus? Never! Hindi ko pa nasusuklian lahat ng kabaitan na ipinakita sa akin ni Gus at ni Auntie Hermie.

Gus saved me from myself. Kung hindi dahil sa kanya, malamang ako parin yung Hunter na walang direksyon sa buhay.

Yung Hunter na ma-pride at matapobre...yung Hunter na lahat ng gusto nakukuha dahil kaya nyang pasunurin lahat ng tao sa paligid nya.

The Hunter who’ll do what the society expects him to do...

Nagbago na ako ngayon dahil kay Gus. I can think for myself, decide what’s best for me, at ang pinakamahalaga, marunong nang magmalasakit sa kapwa.

Tapos iiwanan ko ang taong nagbalik ng liwanag sa buhay ko? Never...

- - - - - - -

“O holy night, the skies are brightly shining...”

Nasa kalagitnaan ako ng pag-aayos ng huling bouquet nang bigla na lamang kumanta itong kasama ko na parang sirang plaka.

Sintunado na, mali-mali pa lyrics!

Nasapo ko na lamang ang ulo ko. Palagay ko’y nadagdagan ng sakit ang kangina’y hilo lang na nararamdaman ko.

“Ate Tess, tama na po...” pagmamakaawa ko.

“Shhhh!” saway nya sakin bago ipinagpatuloy ang pag-aala Mariah Carey.

Napailing na lamang ako at saka ipinagpatuloy ang ginagawa ko. Gusto ko nang magsara ng shop para makaidlip ako kahit saglit.

Marami kasi ang nagpapagawa ng bouquets kaya naisipan ko na lang din na mag half-day. Sayang rin naman ang income.

Isa pa, nasa palengke si mama at nakikipagsiksikan dahil sa last minute buying. Ewan ko kung bakit mahilig sya sa ganun.

Binilang ko ang nalalabing oras hanggang mamayang hatinggabi. Kelangan ko pang mag giftwrap mamaya paggising ko.

Muntik nang mapigtas ang ribbon na ipinangtatali ko sa bouquet dahil nagulat ako nang isukbit ni Ate Tess ang tinsel décor sa leeg ko.

“Fall on your knees, o hear the angels’ voices...” at sinabayan nya pa ng pag giling-giling.

“Ate Tess, ang sagwa!” reklamo ko, pero patuloy parin sya sa pagkanta.

“O night...diviiiii-hayaaayyynnn-uhaaayynn!” biglang sigaw nya sa tenga ko.

“Ate Tess!” sigaw ko rin at dagling tinakpan ang tenga ko.

“Tong batang ‘to! Paskong-Pasko eh ang kj mo!” sabay hapak sa braso ko.

“Ate naman, mababasag na po yung eardrums ko.” reklamo ko.

Tinapik-tapik ko ang tenga ko sa pagbabaka-sakaling matanggal ang tunog na sanhi ng pagsigaw ni Ate Tess.

“O teka, bakit kase ang tamlay mo?” usisa nya.

“Wala pa po akong tulog ate.” sabi ko habang tinatapos ang pagtali ng ribbon.

“De sana di ka nalang nagsimba kanina. Pero infer ha, bat wala akong nakikitang bagong tubo na tigyawat sa mukha mo? Kadalasan may sampu—“

“Aray ko naman ate, sampu talaga?” singit ko, sabay bigay sa kanya ng bouquet.

“Gondooo neto! Saka oo, sampu! Nabibilang ko kaya.” taas-kilay nyang tugon.

“Grabe ka naman. Pero oo nga ate, parang walang tumubo ngayon. Siguro dahil dun sa facial wash na bigay ni Hunter.” pagtataka ko rin.

“Hunter? Yung gwapo na pumunta nung birthday mo? Bigay mo sakin number nya, lalandiin ko.”

“Huy ate! Katanda mo na eh. Saka si Brix yung dumating, kuya ni Hunter.” sabi ko.

“Eh ganun parin! Bigay mo number nila sakin, lalandiin ko! Kelangan ko ng bagong jowa ngayon.”

“Ate, di ka papatulan ng mga yun. Ayaw nila sa mga matatanda.” panunukso ko habang nagliligpit ng kalat.

“Alam mo, ang gago mo! Mas gusto ng boys ang mature girls noh. Saka di pako matanda ah! May asim pa ako!” pagbibida nya.

“May asim kasi pinagpapawisan ka.” bumelat ako sa kanya.

“Aba, aba! Natututo ka nang rumesbak ha!”

Binato ako ni Ate Tess ng floral foam. Nasalo ko naman ito kaya natawa ako nang lalo syang manggalaiti.

Kaya pala nitong mga nakaraang araw hindi sya masyadong nag-aayos, kakabreak lang pala nila nung boyfriend nya.

Hindi ko nasasabi kay Ate Tess pero hindi ako boto dun sa nobyo nya. Papano ba naman, si Ate Tess ang palaging gumagastos pag lumalabas sa kanila.

Aba! Daig pa ang may amnesia! Kapag lumalabas sila eh palaging nakakalimutan daw ang wallet

Itong magaling kong tyahin naman, hinahayaan na lang. Ayaw kasi nyang mag-away silang dalawa. Hay naku...

“Ate Tess, anong oras daw kukunin ang bouquet? Hanggang 11am lang kasi tayo.” tanong ko sa kanya.

“Saktong alas onse daw sabi nung costu—oy Kaloy! Pabiling ice candy!” sigaw ng tyahin ko.

Napailing ako. Kahit saang lugar o okasyon si Ate Tess, maingay talaga sya. Lalo na kapag humahalakhak.

Kanda ngiti naman si Kaloy nang pumasok sa shop kaya nangiti na rin ako. Mabait si Kaloy, sya ang panganay sa kanilang lima.

Ang alam ko’y graduating na sya sa susunod na taon bilang titser. Kahit busy sa pag-aaral, nakuha pa nyang maglako ng ice candy para makatulong sa mama nya.

Napakasipag rin nya at mas gusto ko ang ugali nya kesa dun sa ex ni Ate Tess. Palagi syang nagbibigay ng free kapag bumibili kami sa—

Teka...di kaya may gusto si Kaloy kay Ate Tess?

Napangiti ako habang tinitingnan kung papano makipag-usap si Kaloy sa tyahin ko. Nangingislap ang mga mata.

“Te, may tanong ako ha? What if lang naman...”

“Ano?” sabi nya habang kinakagat ang ice candy.

“Umm, papano kung manligaw si Kaloy sa’yo? May pag-asa ba?” usisa ko makalipas ang ilang sandali.

Nagsitayuan kasi ang balahibo ko nang makitang kinakagat ni Ate Tess ang ice candy. Parang ako yung nangingilo. Ughh...

“Huh? Anong klaseng tanong yan? Syempre wala!” tiningnan nya ako ng masama.

“Bakit naman? Masipag naman si Kaloy, tas mejo gwapo rin. Magiging titser na yan sa susunod na taon.” pagbibida ko.

“Ano ka ba? Eh katiting ang sweldo ng mga titser no. Ayoko...” kibit-balikat nya.

“Ha? Eh diba yung ex mo nagda-drag race lang? Saka ikaw nga gumagastos kapag nagde-date kayo...” parinig ko.

“At least gwapo!” depensa nya.

“San banda dun? Mukhang adik na hindi natokhang. Ang sabihin mo, nag-eenjoy ka lang kumain ng talong nya araw-araw.” panunukso ko.

“Hoy, ang dirty-thinking mo!” hinagisan nya ulit ako ng floral foam.

“Minded po ate, dirty-minded. Baka tubuan ka na ng talong nyan sa kakakain mo.” correction ko habang natatawa.

“Hoy, kelan ka pa nagsimulang maging manyak, ha?” nakapamewang nyang tanong, pero nangingiti na rin.

“Manyak ba yun? Eh totoo naman yung sinasabi ko diba?” nagtaas-baba ang kilay ko kakatukso sa kanya.

Teka, napipick-up ko na yung habit ni Hunter ah!

“Ay nako! Pass! Ayokong sagutin ang mga ganyan!”

Bigla na lang tumunog ang bell ng pintuan, hudyat na may pumasok. Paglingon ko ay nakakita ako ng makisig na lalaki.

Pormadong-pormado sya, nagmistulang anghel dahil sa puting long-sleeves at nasisinagan sya ng araw.

“Hello, Gus...” nakangiti nyang bati.

“H-hi Brix!” hindi ko rin mapigilang mapangiti.

“Kilala mo?” usisa ni Ate Tess.

“Ay, Brix si Ate Tess pala, tiyahin ko. Ate Tess, sya yung kuya po ni Hunter, si Brix.” pagpapakilala ko sa kanila.

“Hello po, how are you?” inextend ni Brix ang kamay.

“Yung poging gatecrasher nung birthday mo!” sabi nya matapos makipag-kamay.

“Ate Tess!” saway ko kaagad.

“Ang pogi, saka ambango...shet! Nabasa yung panty ko!” bulong nya sakin, pero alam kong dinig yun ni Brix.

Siniko ko na lang si Ate Tess at napilitang ngumiti ng hilaw kay Brix. Kahit naka-shades sya, alam kong nangingiti ang mga mata nya.

Nakakahiya ka talaga Ate Tess! Inis kong bulong sa utak ko.

“Ehrm, ser… eto yung bouquet nyo pala.” pabebeng sabi ni Ate Tes habang iniaabot ang bouquet.

“You’re so magaling talaga with your hands Gus!” puri nya habang nagbabayad ng sobra.

Mejo natagalan kami kasi iniinsist kong sobra ang bayad nya pero ayaw tanggapin ni Brix ang sukli o ang sobrang pera.

“Hey, may atraso ka sakin last night.” biglang sabi ni Brix.

“Ha?” napaisip ako, wala naman akong atraso sa kanya diba?

“You left without saying goodbye...” mejo malungkot nyang tugon.

“A-ah, y-yun ba? Umm, nagmamadali kasi akong umuwi eh.” palusot ko.

Ayaw kong malaman nya na pinauwi ako ng papa nila nang hindi man lang nakakapagpaalam.

“Still...sana man lang nakapagpaalam ka. I would’ve driven you home.” pagtatampo parin nya.

“E-err, pasensya na talaga Brix...”

“Gus, mauna na akong umuwi ha. Punta na lang ako sa bahay nyo mamaya. Bye! Bye pogi...” paalam nya kay Brix.

“Err, sorry. Ganyan talaga si Ate Tess.” paumanhin ko.

“It’s oka, besides nakakatuwa sya. She’s so maloko. Teka, do you have something to do after this?”

“Ah, wala na. Magsasara lang ako ng shop tapow uuwi na rin.”

“Oh, okay. I’ll wait for you. Hep! Bawal tumanggi ha. You left me kagabi, sana naman wag mo ako tanggihan if I want to send you home ngayon.”

“Eh? Malapit lang naman kasi ang bahay namin Brix...” pag-aalinlangan ko.

“Still! I’ll walk you home kung ganun. I just wanna talk a bit with you kasi di tayo masyadong nakapag-usap last night.” mariin nyang tugon.

Wala na akong nagawa kung hindi pumayag. Ayoko namang magtampo sya kasi nga kasalanan ko rin.

Hindi ko rin naman naisipang magtext, baka kasi may magnakaw ng cellphone ko sa gitna ng daan. O baka mapagkamalan akong ninakaw ko ang phone.

Nag-ayos muna ako sa loob ng shop at siniguradong locked lahat ng bintana at ang backdoor bago lumabas ng shop.

Nadatnan ko si Brix na nakapikit at inaamoy ang bouquet. Para talaga syang anghel, maamo ang mukha at napakabait.

Magkaibang-magkaiba sila ni Hunter — para syang demonyo, maloko at mahilig magbiro. Kakaiba nga lang kung pano mag express ng kabaitan nya.

Mahirap basahin kung ano ang nasa utak ni Hunter, kadalasan ay hinuhulaan ko na lang. Habang si Brix naman ay makikita kaagad sa mukha nya ang emosyon nya.

“Let’s go?” mejo nagulat ako nang nakatingin na sa akin si Brix.

“A-ah, o-oo...” at nagsimula kaming maglakad.

“Teka, di mo ba iiwan yang bouquet sa kotse mo?”

“Hmm, no need. Dadalhin ko na lang, and I also want everyone to see this beautiful composition.” proud nyang tugon.

“E-err, salamat kung ganun.” nahihiya kong tugon.

Habang naglalakad ay nag-uusap kami, pero hindi ko lubusang matuon ang atensyon ko sa aming pinag-uusapan.

Nararamdaman ko kasing nakatingin sa akin si Brix, at naiilang ako. Sariwa pa sa utak ko ang nangyari kagabi nung halikan nya ako sa pisngi.

...at ganito rin ang titig nya sa akin kagabi.

“Hey, something wrong? You’re face is red. May sinat ka?” at bigla nyang hinawakan ang pisngi ko.

“A-ah, w-wala! Sa init lang siguro...” palusot ko, pero di ko magawang lumayo sa hawak nya.

“Sure ka? But your face is really red.”

Nagulat ako ng bigla akong hatakin ni Brix at idinapat nya ang noo nya sa noo ko. Nasamyo ko ang mabango nyang amoy.

Nilukob ulit ako ng ganoong sensasyon, napakabilis ng tibok ng puso ko. Hindi ko sya magawang tingnan.

“Hmm, wala ka ngang sinat. Maybe sa init lang.” sabi nya nang maghiwalay ang aming noo.

“O-oo, sa i-init lang. Ah teka, andito na tayo...” dali-dali kong binuksan ang gate para makalayo sa kanya.

“Oh, you have nice decors...” sabi ni Brix nang makapasok sya sa sala.

“Salamat. First time naming magkaroon ulit ng Christmas tree eh. Ma?” tawag ko.

“Nak?” lumabas si mama mula sa kusina.

“Hello po, good noon.” bati ni Brix.

“Ah, magandang tanghali din. Kagwapong bata neto, kaibigan mo si Gus?” namamanghang tanong ni mama.

“Yes po. Ah, for you po.” at iniabot ni Brix ang bouquet kay mama.

“A-ay, salamat! Gawa ito ni Gus ano? Ehehe…na touch naman ako!” ani mama na parang dalaga.

“Yes po, pinagawa ko specifically for you. Papano po, I have to go na. Inihatid ko lang po si Gus dito.” nakangiting tugon ni Brix.

“Ha? Eh, dito ka na muna kumain. Halika, tamang-tama at luto na ang hapunan.” yaya ni mama.

Ilang beses tumanggi si Brix, pero dahil mapilit si mama ay napapayag na rin syang kumain dito sa bahay.

At katulad na katulad sa reaksyon ni Hunter nang una syang kumain dito, naparami din ang kain ni Brix.

Magkapatid nga sila...lihim akong napangiti.

Habang nag-uusap sina mama at Brix ay nag-excuse ako dahil gusto ko na talagang umidlip. Ang hindi ko alam ay may sorpresa palang nag-aabang para sa akin...

Mejo madilim na nang gumising ako. Matapos makaligo ay inabala ko ang sarili sa pagbabalot ng regalo.

Pagkalingon ko sa may tukador ay mayroon doong giftbag kaya nagtaka ako at kinuha iyon.

Mayroong itim na kahon sa loob at kalakip nito ang isang pulang envelope na naglalaman ng sulat. Binasa ko kaagad iyon.

Gus,

Sorry for invading your room, I tried to wake you up kasi kanina but you were sleeping so soundly. Please accept this gift from me, and I wish we’d still be friends next year, yeah? Merry Christmas!

xoxo~Brixter

Napangiti ako sa simpleng letra na iyon. Malamang nakangiti rin si Brix habang nagsusulat sya nito.

Sana naman hindi nya ako nakitang naglalaway kanina habang natutulog! Nakakahiya!

Binuksan ko ang kahon at nakalagay doon ang isang relo na may simpleng leather strap. Hindi ko alam kung magkano, pero sa amoy palang ay mamahalin na.

Time...the most precious gift you can give to anyone. I hope that everytime you look at this watch, you’ll be reminded of me. I do treasure the time you spend with me. ~ B.

Ibinalik ko ang relo sa lalagyan nito habang nakangiti. Simple lang ang mensahe pero nakakatouch.

Matapos magbalot ng mga regalo ay naisipan kong suotin ang relong ibinigay ni Brix. Nangiti ako dahil bumagay sa akin ang disenyo.

Pagkababa ko sa sala ay nandoon na si Ate Tess at naglalagay ng lipstick. Inilagay ko ang mga regalo ko sa ilalim ng Christmas tree.

“Merry Christmas, ate!” niyakap ko sya.

“Jusko, ingat! Baka kumalat lipstick ko huy!” natatawa nyang tugon pero niyakap nya na rin ako.

“Gus, Merry Christmas!” bati ng boses sa kabilang banda.

“Ate Jerra! Kuya Badong!” nakangiti kong sambit nang makita ko sila.

Dala-dala ni Ate Jerra ang bagong-silang nyang sanggol. Napakaganda ng bata at naluluha ako sa sobrang saya.

Ngayon meron na rin akong maituturing na kapatid!

Masayang-masaya akong nakikipagkwentuhan sa kanila ngunit bigla silang natigil sa pagsasalita. Nagtaka ako.

“Nak?” tawag ni mama,

Napalingon ako sa direksyon ng kwarto nya. Napakaganda ni mama; bumagay sa kanya ang pulang bestida at nakapusod na buhok.

Babatiin ko na sana sya, pero nahinto ako. May hindi tama sa tagpong ito. Napakunot ang noo ko at tiningnan ang lalaki sa kanyang tabi.

Nakasuot sya ng pulang long sleeves, tila ba ipinares ang kulay sa suot ni mama. Nakahawak rin sya sa balikat ni mama.

Bakit sya nandito? Bisita ba namin?

“Ma?” tahimik lang sina Ate Tess, Ate Jerra, at Kuya Badong sa likuran ko.

“Nak, may ipapakilala ako sa’yo. Halika rito.” nakangiting sambit ni mama.

Nilapitan pa nya ako at inakay upang mapalapit sa lalaki, pero parang napako ako sa aking kinatatayuan.

“Um, nak...siya nga pala si Tito Guido mo. Pasensya ka na at ngayon ko lang sya ipinakilala, naisip ko kasing mas mabuti kung personal kayong magkausap.”

“Hello Gustavo, your mom told me so much about you. I would prefer it if you start calling me ‘daddy’ instead of ‘tio’.” inabot ng banyaga ang kamay ko.

“Daddy…?” ano bang pinagsasabi nito?

Hindi ko kailangan ng daddy, meron akong ama. Ano ba ang sinasabi ni mama? Ipapaampon nya ako?

“Ahaha, yes, yes! Daddy!” natatawang tugon ng lalaki.

“Nak, napagpasyahan naming magpakasal sa susunod na taon. Pagkatapos noon ay ilalakad nya ang papeles natin. Sa Italy na tayo maninirahan.” nakangiti di mama.

“I make good pasta!” tinapik pa ng lalaki ang malaki nyang tyan.

“P-pero ma—“

“Ah, Minnie. You have to tell him the big news!” masiglang hikayat ng lalaki.

Minnie? Sino si Minnie? Ano’ng magpapakasal? Hindi ko maintindidan ang pinagsasabi nila!

Manirahan sa Italy? Nandito ang buhay ko! Papano na ang shop, sina Ate Tess... papano si Hunter?

“Ah, oo nga pala nak—“

“Minnie say it in English.” singit ng lalaki.

Bakit nya hinahawakan sa balakang si mama, eh dapat si papa lang ang may karapatang hawakan sya doon!

“Ay, yes Guido. Gus, you will have little brother. Mama is pregnant for 3 months!” masiglang balita ni mama.

- - - - - - -

“Will you stop that?” inis na saway ni dad.

Napatingin ako sa gawi ni kuya at nakitana unti-unti nyang ibinababa ang kamay na nakahawak sa bandang leeg.

Naalala ko, noong bata pa kami ay laging kinakalikot ni kuya ang suot nyang necktie kapag nagiging Bible-bearer sa kasal.

Hanggang ngayon di parin mawala ang habit nyang iyon. Pinigil ko ang sariling ngumiti o tuksuhin sya about sa hate nya ng neckties.

Baka kasi ma misinterpret nya ang sasabihin ko at sumama ang loob nya sa akin.

Call it a man’s instinct, pero ramdam kong may gusto so kuya kay Gus at alam kong ramdam din nya na gusto ko si Gus. Hindi nga lang namin napag-uusapan.

Umayos ako ng upo at napalinga-linga sa condo nina dad. Nasa living area kaming tatlo at hinihintay na maluto ang dinner.

Balita ko’y Michelin-star awardee ang chef na kinuha ni dad, nothing less from him.

Magkatabi kami ni kuya sa sofa, habang nakaupo naman si dad sa harap namin. Hawak nya ang isang baso ng red wine.

“Sir, dinner is served.” basag ng chef sa naghaharing katahimikan.

Katulad ng nakagawian namin noong mga bata pa kami, pinauna muna namin si dad na tumayo at sumunod sa kanya sa dining area.

As expected, makatulo-laway ang hinandang pagkain ng chef. But for some reason, it lacked warmth.

Masyadong formal, hindi pang pamilya. Mabuti pa yung niluto kong arroz caldo para kay Gus, full of love and warmth.

“Mav, turn off your phone.” babala ng kapatid ko.

“Why?”

“Dad doesn’t like it.” bulong ni kuya.

“Ano’ng binubulong-bulong nyo dyan? Umupo na kayo so we can start eating.” saway ni dad.

Habang kumakain kami ay may background music ng Christmas songs, pero hindi nito mapawi ang malamig na atmosphere.

Hindi ko alam kung dahil ba di kami magkapalagayan ng loob ni kuya, o dahil di kami magkaayos ni dad.

Or dahil ba sa overbearing presence ni dad? Nawawalan tuloy ng lasa ang kinakain namin. Gusto ko na kaagad umuwi at pumunta kina Gus.

Nami-miss ko na ang baby ko.

Ni hindi ko sya natext kanina dahil abala ako sa pag-aayos sa condo. Lunchtime na rin ako nakauwi dahil sobrang traffic.

Bakit ba kasi andaming last-minute shoppers? Di ba sila nandidiri kapag nagkikiskisan ang mga katawan nila dahil sa dami ng tao? Ughh...

Isa pa, gusto ko ring mayakap si Auntie Hermie. Kelangan ko ng yakap ng isang ina dahil namimiss ko na rin ang sarili kong nanay.

Ilang Pasko na ba ang nagdaan na hindi kami magkasama? Sana naman hindi umabot sa double digits.

“So Hunter, when do you plan to transfer schools?” tanong ni dad habang nilalantakan ang desert.

“Not now dad...”

“Why? Baka mawalan ka ng slot. I can send you to Australia kung saan nag-aral si Brixter.”

“Dad, I think it’s not the right time to talk about it. Let Mav decide on his own.” singit ni kuya.

“I’m not asking for you opinion. And besides, may MBA ka nga pero I don’t see it with the way you perform. Bakit b—“

“Dad, is this a family dinner or a business dinner? Family dinner ang ipinunta ko dito eh. I can go home kung mag-uusap kayo about work.” singit ko rin.

Napa-tikhim si dad at tahimik na ipinagpatuloy ang pag kain. Nagkatinginan kami ni kuya at may ngiti na naglalaro sa labi nya.

May silent war kami where Gus is concerned, pero magkakampi parin kami against dad. He’s still my kuya, and I’m still his younger brother.

Habang ini-enjoy ang sariling kumain ng desert ay biglang nag vibrate ang phone ko. Hindi ko muna pinansin.

Pero sa katagalan, tuloy-tuloy ang pagvibrate niyon. Hindi na ako nakapagtiis at inilabas ang phone, thinking na si mom ang tumatawag.

Laking gulat ko nang lumitaw ang pangalan ni Auntie Hermie sa screen. Doon ko naalala na nangako pala akong pumunta sa kanila ngayon.

Shit, nag-aalala ba sila kung napaano ako on the way?

“Dad, I need to take this.” paumanhin ko.

Dinial ko kaagad ang number ni auntie pero ayaw magconnect kaya sinubukan kong tawagan si Gus. Ang problema, hindi rin sya sumasagot.

Ano kaya ang nangyari?

“Who is that? Hilary?” kunot-noong tanong ni dad.

“Nah, it’s—hello? Auntie Hermie?” sinagot ko kaagad ang tawag nya..

“He’s picked up.” boses ng hindi kilalang lalaki ang narinig ko.

Sino yun? May kumidnap ba kay auntie at nanghihingi ng ransom? Pero English at saka may accent!

“H-Hunter? Ahuhuhu… H-H-Hunter...” palahaw ni Auntie Hermie.

“Auntie?” gulat kong tanong.

“S-si G-G-Gus…huhuhuhu!” napalakas ang kanyang pag-iyak.

Palagay ko’y nahulog bigla ang puso ko sa aking sikmura. Bigla akong nanlamig at kinabahan. Pilit kong iwinaksi ang ideya na may nangyaring masama kay Gus.

“Auntie, huminahon po kayo. Ano’ng nangyari kay Gus?”

Kaagad akong sinulyapan ni kuya nang marinig nya ang pangalan ni Gus. Bakas sa mga mata nya ang labis na pag-aalala.

At the same time, kitang-kita ko ang pagdilim ng ekspresyon ni dad. Nagbalik sa alaala ko ang pinagtalunan namin kaninang umaga.

“Akin na nga yan ate!” saad ng isang babae.

Ilang sandali pa’y puro yabag na lang ang naririnig ko at ang unti-unting paghina ng mga iyak ni auntie. Pulos mura ang lumalabas sa bibig ng nakahawak ng phone.

“Hello, Hunter?” sabi ng pamilyar na boses.

“Ate Tess? Ano po’ng nangyari? Bakit umiiyak si auntie, saka ano yung tungkol kay Gus?” sunod-sunod kong tanong.

“Pasensya ka na ha. Magtatanong lang sana kami kung magkasama kayo ni Gus ngayon.”

“Po? Hindi po eh, may family dinner kasi kami ngayon.” paliwanag ko.

“Naku, saan na kaya nagpunta ang batang iyon?” nag-aalalang tanong ni Ate Tess.

At doon na isinalaysay ni Ate Tess ang mga pangyayari. May karelasyon palang Italian si auntie na kanyang inilihim kay Gus.

Sa iilang beses nilang pagkikita ay nagbunga ang kanilang relasyon. Nagmamahalan daw ang dalawa at nagdesisyon na magpakasal sa January.

Itinaon ni auntie sa Pasko ang pagpapakilala sa kanyang nobyo dahil saktong nandito daw sya sa bansa at nais makilala si Gus.

“Buong akala namin ok lang sya, pero hayun! Biglang kumaripas ng takbo. Hindi kayang habulin ni Badong sa sobrang bilis.”

Oo nga pala, mabilis tumakbo ang malignong yun!

“Tinatawagan nyo ba ang cellphone nya?”

“Kanina pa pero walang sumasagot. Ikaw kaagad ang pumasok sa isip namin kasi akala namin ikaw ang pinuntahan nya. Alam mo namang walang ibang kaibigan yun...” pamomroblema ni ate.

“May alam ba kayong lugar na palagi nyang pinupuntahan?” usisa ko.

“Wala eh...bahay at paaralan lang pinupuntahan nun, maliban sa shop. Nacheck na ni Badong ang shop, wala ring tao.”

Gustong-gusto kong magmura dahil sa labis na pag-aalala, pero pinigil ko ang sarili dahil walang maitutulong ang galit ko.

Ang mahalaga ay makita namin si Gus at masigurong ligtas sya sa lalong madaling panahon.

“Ate, wag muna kayong tumawag ng pulis. Tutulong akong maghanap sa kanya.” sabi ko sabay tayo.

“Where are you going?” tanong ni dad pero di ko sya pinansin.

“Ha? E-eh, diba may family dinner kayo—“

“Mas importante ‘to ate. Tawagan ko kayo kapag nahanap ko na sya.”

“Hunter, what are you doing?!” inis na tanong ni dad.

“Sorry dad, but I have to go and find my friend. Baka kung mapano sya.”

“I’ll go with you. And don’t tell me I can’t; he’s my friend, too.” pagmamatigas ni kuya sabay tayo.

“What nonsense are you two talking about?” napatayo na rin si dad.

“Sorry dad, bawi na lang kami sa New Year’s eve dinner. We have to go and look for our friend. Let’s go, Mav.” at hinawakan ako ni kuya sa braso.

Sa pagkakataong ito, walang rivalry sa amin ni kuya. Nagkaisa kami sa hangarin na makita ng ligtas si Gus.

Dire-direcho kami sa parking lot ng condo at hinanap ang kotse nya. Nag suggest ako na mag split-up kami para mas mabilis.

“Kuya, kanino yan?” turo ko sa motorsiklo.

“It’s mine.”

“Can I have the key? Mas mabilis yan.”

“Marunong ka bang magdrive nyan? May license ka ba? And it only has one helmet. Papano kung matumb—“

“Hindi na problema yan kuya, kay Gus ko ipapasuot ang helmet. We’re competing against time here.” putol ko sa kanya.

Tumalikod lamang si kuya at tinungo ang kotse nya. Ang buong akala ko ay hindi nya ako papayagan.

Pero kaagad naman syang lumabas ng kotse at saka hinagis sa akin ang susi.

“Be careful.”

Tumango ako at nagpasalamat sa kanya. Umangkas ako sa motor at sumunod sa kanya palabas ng parking lot, kung saan magkaiba kami ng daan na tinahak.

Una kong tinungo ang library dahil iyon ang pinakaposible nyang puntahan, even though alam kong sarado iyon.

Sinubukan kong ikutin ang building, baka sakaling nasa sulok lang sya, pero nabigo ako. But it’s better; at least may starting point ako.

[I’ll try The Gardens. Txt u pag nkita ko, mdmi tao hir ~ kuya] narecieve kong text.

Sinubukan ko ulit tawagan ang phone ni Gus, and this time ay hindi na nag ring pa. Mas lalo kong naramdaman ang sense of urgency.

“Where are you, you little shit! Please be okay...” paulit-ulit kong bulong habang nagmamaneho.

Sinubukan ko ang school, pero sarado ang gate at wala ring daw nagpunta doon sabi ng nagpapatrol na guard.

Sumunod ay sa simbahan ako nagpunta at baka sakaling nagsimba lang sya. Pero kahit maraming tao, na sense kong wala sya doon.

Saan ba most likely nagpupunta ang tao kapag masama ang loob nya? Most likely sa lugar na sya lang mag-isa, right?

Umihip ang malamig na hangin, at siguro tanda iyon ng nagbabadyang ulan. Pero... hindi kaya sa papa nya?

Improbable it may seem, but it’s worth a try. Ang problema, hindi ko alam kung saan ang papuntang sementeryo.

“Kuya, excuse me! Saan po papuntang sementeryo?” tanong ko sa lalaking nakatayo sa gilid ng kalsada.

“Ay, doon sa dulo.” sagot nya sabay turo sa isang eskinita.

Nagpasalamat ako sa kanya at nagdrive ng mabilis. Pero pagdating sa dulo ng eskinita ay napamura ko.

Fucking. Dead. End!

Gusto kong bugbugin ang lalaking iyon. Aba, balak pa akong iligaw! Tangina!

May grupo ng kalalakihan na nag-iinuman sa tapat ng isang tindahan. Bahala na, magtatanong na lamang ako sa kanila.

“Gago, si Ambok! Baliw yun!” kantyaw ng isa nang malaman kung sino ang pinagtanungan ko.

“Toy, balik ka sa labasan. Liko kang kanan, pagdating ng unang kanto liko ka sa kaliwa. Drive street tas sa ikatlong kanto liko kang kanan. Direcho lang, sementeryo agad.” sabi ng isa.

“Gago! Straight hindi street! Haha, English mo bulok!” kantyawan ng mga lasing.

“Salamat ho.” sabi ko sa kanila.

“Sus sus sus, pengeng pamasko jan oh. Mukhang mamahalin pabango mo eh.” sabi ng isang lasing.

Para makaiwas sa gulo at para makaalis kaagad ay nagbigay na lamang ako ng dalawang libo.

Saktong pagkarating ko ng labasan ay nagsimula nang umambon. Bumuhos ang ulan pagkapasok ko sa gate ng sementeryo.

Nahirapan akong maghanap ng puntod ng papa ni Gus dahil unang beses kong magpunta dito, at dahil na rin hindi gumagana ang ibang poste ng ilaw.

Samahan pa ng ulan at paghagupit ng hangin. Pero tiniis ko lahat ng iyon.

Hindi ko alam kung papano — maybe dahil sa gut-feeling ko, or somebody guided me — pero sa wakas! Nakita ko na rin sya.

He was sitting under a lone lamppost, t-shirt na manipis at walang payong. Para syang statwa na hindi alintana ang ulan.

Gusto kong tumakbo at yugyugin si Gus, para batukan at sigawan dahil pinag-alala nya kaming lahat, lalo na ang mama nya.

Pero hindi ko magawa.

Sa paraan ng pag-upo nya ay mahihinuha mo nang mabigat ang dinadala nya. The way his back hunched...

I remember nung una naming tagpo, he was trying to be strong pero ganyan din ang pagkaka-upo nya — his intimidated posture.

He’s always been strong kahit na anong panlalalait at panliliit ang sabihin sa kanya. Ngayon ko lang sya nakitang ganito...

Kinalma ko ang sarili at naglakad papunta sa kinaroroonan nya. Dahan-dahan akong naupo sa kanyang tabi.

“Hey...” marahan kong binangga ng balikat ko ang balikat nya.

Sa sapantaha ko, hindi naramdaman ni Gus ang pagdating ko. Nagulat pa sya nang magtama ang aming mga balikat.

“Hunter…?” sambit nya matapos akong tingnan.

Tahimik na nag-usap ang aming mga mata, at doon na nya pinakawalan ang emosyon na kanina pa nya tinatago.

Umuulan man pero kitang-kita ko kung paano namuo ang luha sa kanyang mata, kung pano ito tumulo, at kung paano ito inanod ng ulan.

Hindi ko na napigilan ang sarili na kabigin at yakapin sya ng mahigpit. Nakahinga ako ng maluwag nang yakapin nya rin ako.

Gusto kong ipadama sa kanya na hindi sya nag-iisa, na nandito ako para sa kanya.

Sa lakas ng pagkakayakap sa akin ni Gus ay natumba ako sa damuhan. Tuloy-tuloy ang kanyang paghikbi at yumugyog ang balikat nya.

Wala na akong pakialam kung mahiga ako sa putikan. Hinayaan ko lang syang umiyak na parang bata.

Hinaplos ko ang likuran nya at hinalik-halikan sya sa sentido. Sa ganoong paraan ko lamang maipaparamdam ang pagmamahal ko.

He can always lean on me when he’s not strong.

Matagal kaming nanatili sa ganoong posisyon. Hindi ko na rin ininda ang tubig ulan na pumapasok sa ilong ko.

Nawala na rin sa isipan ko ang takot ko sa kulog. As long as Gus is here, as long as my baby is safe...bahala nang tamaan ako ng kidlat.

Tila nakikisabay ang panahon sa emosyon ni Gus. Nang magsimulang humina ang paghikbi nya ay humina na rin ang patak ng ulan.

Dahan-dahan akong naupo, hindi bumibitiw sa pagkakayakap kay Gus. Nang maalala ko kung nasaan kami ay bigla akong nahiya sa posisyon namin.

Sorry po uncle at nakakandong ang anak mo sakin…paumanhin ko sa puntod.

“Wanna go home?” bulong ko sa kanya

Umiling lang si Gus, tanda na hindi pa sya handang bumalik sa lugar na nagdulot ng masakit na alaala.

Kung ako rin sa posisyon nya, baka masuntok ko ang lalaking karelasyon ni mommy. Or masampal ang haliparot na girlfriend ni daddy.

Ughh, I shudder just thinking about it.

Kaya bilib ako kung paano lumisan si Gus nang hindi nabubugbog ang karelasyon ni auntie. Malayong-malayo sa basagulero attitude ko.

“Will it be okay kung sa bahay kita i-uuwi? Baka magkasakit ka dahil sa ulan.”

“Kahit saan, basta ayaw kay mama…” para syang bata na nagmamaktol.

Inihilig ni Gus ang ulo nya sa balikat ko, at hindi ko mapigilang isipin na ang cute nya kahit ganitong nasasaktan sya.

“Ok, tara lets. Basang-basa ka na.”

Dahan-dahan akong tumayo at inalalayan din sya. Tatalikod na sana ako pero hinawakan ako ni Gus sa braso.

“Pa, si Hunter po, bestfriend ko.” sabi nya sa harap ng puntod.

“Magandang gabi po, Uncle Dado. Merry Christmas.”

Nagbow ako sa puntod bilang senyales ng pagrespeto kay uncle. Finally, ipinakilala na ako ni Gus sa kanya.

Nice to meet you, father-in-law.

“Uwi na po kami pa, ba-bye…” sabi ni Gus bago tumalikod.

Iginiya ko sya sa direksyon ng nakapark na motorsiklo. Isinuot ko sa kanya ang helmet at sinabing humawak sya ng mahigpit.

After a few minutes ay nasa main highway na ako. Tutal basa na rin kami at sige parin ang ulan, binagalan ko ang pagmamaneho.

Mahigpit ang pagkakayakap sa akin ni Gus, to the point na masakit at nahihirapan na akong huminga, pero hindi ko sya sinaway.

Maybe, he just needed reassurance na hindi ako mawawala sa tabi nya. For some reason, gusto ko ang isiping iyon (oo na, assuming na!).

Medyo nagulat pa si manong guard nang makita nya kaming basang-basa. Inalalayan ko si Gus papasok ng elevator.

Pagkapasok ng condo ay dumirecho kami sa CR. Habang pinupuno ko ang bathtub ng mainit na tubig ay hinubad ko ang mga saplot namin.

Nakay Gus nga ang phone nya, ilang missed calls ang naka register at lowbatt. Buti na lang at parehong waterproof ang phones namin.

Pinaliguan ko si Gus sa shower at saka nilinis ng maayos ang mga parte ng katawan nyang may putik.

Pagkatapos magbanlaw ay iginiya ko sya sa tub at pinasandal sa aking dibdib. Wala syang imik habang minamasahe ko ang balikat nya.

Hep! Walang bahid ng kamanyakan ang ginagawa ko, pulos pagsisilbi lang po sa kapwa, okayyyy???

Isa pa, hindi sumasagi sa isip ko ang kalibugan kahit pa nga nasilayan ko for the first time in forever ang maputi nyang singit.

And many more…

“Hmmm...” mahina nyang ungol.

“Feeling better?” tanong ko.

Marahang tumango si Gus. Pagkalipas ng ilan pang sandali ng pagmamasahe ay ipinasya kong umahon na.

Kumuha ako ng tuwalya at ipinampunas kay Gus. Ako na rin ang nagbihis sa kanya ng pyjamas.

Kaso, mas malaki ang size ko kaya nagmistulang bestida ang pyjama shirt. Saktong-sakto lang ang haba nito na nagtapos midway sa hita nya.

Ang baliw rin, hindi na nag-abala pang magsuot ng pants. Ang mas malala, wala rin syang suot na briefs or boxers kaya paminsan-minsang sumisilip ang pagkalalaki nya.

Sumalampak si Gus sa sahig ng living room at nag-antay na iblow-dry ko ang buhok nya. Pero ang gago, hindi man lang na concerned na lumalabas ang etits nya.

Sumandal pa ang animal sa hita ko habang pinapatuyo ko ang buhok nya at paminsan-minsang nasasagi ang bayag ko kapag gumagalaw ang ulo nya.

Napalunok na lamang ako para kalmahin ang sarili. Baka imbes na blowdry lang eh humantong sa blowjob ang gabing ito.

This is going to be a test of willpower! Hang in there, self!

“Wanna go sleep?” tanong ko, lihim na nagpapasalamat at nakasurvive ako.

Umiling si Gus, pero inakay ko parin sya papuntang kama. Magang-maga na ang mga mata nya, at sapantaha ko’y pagod na sya.

Imbes na mag aircon ay binuksan ko na lamang ang bintana para papasukin ang malamig na hangin.

Naghubad ako ng damit at saka nagtungo sa kama ng naka boxers lang. Sakto namang pagkahiga ko ay niyakap agad ako ni Gus.

- - - - - - -

Dinig na dinig ang kasiyahan ng mga kapitbahay ni Hunter — may nagvi-videoke, may nag-iinuman, at kung anu-ano pa.

Naririto kami sa condo nya ngayon at ninanamnam ang malamig na hanging pumapasok mula sa kanyang bintana.

Nanindig ang balahibo ko dahil sa lamig, kaya niyakap ko kaagad si Hunter nang mahiga sya sa kamay.

Well technically, sya lang ang nakahiga sa kama habang ako ay nakahiga sa dibdib nyang walang saplot.

Para kasi syang walking kalan sa sobrang init. And I meant his body temperature, hindi yung overall hotness nya.

Idinaan ko na rin sa yakap ang pasasalamat sa kanya dahil di sya nagpumilit na iuwi ako sa bahay.

Malamang narinig na nya kay mama o kay Ate Tess ang buong istorya kaya nakisimpatya sya sa akin at nirespeto ang desisyon ko.

Ayaw ko munang maglagi doon dahil nandoon ang banyaga. Ayaw kong marinig ang perfect plan nilang ginawa nang hindi man lang hinihingi ang opinyon ko.

Ayaw ko ring isipin ang magiging kapatid ko, dahil kapag naiisip ko iyon ay hindi ko mapigilang iconclude na itatapon ako ni mama...

“Boss, bat ganun? Ayaw na ba sakin ni mama? Di na ba nya kami mahal ni papa?” hindi ko mapigilang tanungin ang kaibigan ko.

“Hey, alam mong mahal na mahal ka ni auntie, diba?” hinaplos ni Hunter ang buhok ko.

Pero bat ganun? Parang ambilis nyang makalimot kay papa? Iilang buwan pa lamang na magkakilala tapos kasal na kaagad ang pag-uusapan?

Iilang buwan pa lang nagkakilala pero nabuntis na kaagad?

Yung banyaga ba ang dahilan ng pagpupuyat nya noon hanggang madaling araw? Akala ko YouTube lang ang pinapanood nya sa computer ko.

Akala ko tuwing aalis sya’t magpapaalam, totoong kikitain nya ang mga kaibigan nya. Akala ko lang pala lahat iyon?

Marami ang namamatay sa maling akala...

Matatanggap ko naman eh kung sa umpisa palang sinabi na nya sa akin na may karelasyon syang banyaga…

Maiintindihan ko naman kung nais nya akong itapon. Sino ba namang ina ang gustong magkaroon ng anak na ganito kapangit?

Diba mas mabuti yung may ibang lahi ang anak mo? Magiging gwapo o maganda?

Maiintindihan ko lahat yun...pero basta-basta na lang ako sasabihan ng ganon. Wala ba akong karapatan na masaktan?

“Hey.” putol ni Hunter sa pag-iisip ko.

“Hindi ko na alam, boss. Noon oo, sigurado akong mahal nya ako. Pero ngayon…”

Humiga patagilid si Hunter at hinawakan nya ako sa baba kaya nagtama ang aming paningin.

“Gus, do you trust me?” seryoso nyang tanong, na tinugon ko sa pamamagitan ng pagtango.

“Then believe me when I say na mahal ka ni auntie. Hindi porket nagkaroon sya ng karelasyon ngayon eh ibig sabihin wala na kayong halaga ni uncle.”

“Pero—“

“Hindi ka naniniwala?”

Hindi ako makaimik sa tinuran ni Hunter. Alam kong may point sya, pero gulong-gulo ang utak at emosyon ko ngayon.

“Gus…kung hindi mo kayang paniwalaan yun, sana paniwalaan mo ko kung sasabihin ko na mananatili ako sa tabi mo. You and me, against the world.” seryoso nyang sambit.

“Pangako? Di mo ako iiwan?” tanong ko.

Imbes na sumagot ay hinila ako ni Hunter at niyakap. Dinig na dinig ko ang malakas na tibok ng kanyang puso.

Napaluha ulit ako.

Hindi ko masabi at hindi ko maipaliwanag, pero pakiramdam ko’y ligtas ako sa mga bisig ni Hunter.

Sya lang ang tanging tao na nagpadama na importante ako. Hindi man nya sinasabi, pero ramdam ko iyon sa bawat kilos nya.

Lord, kahit biro lang ni Hunter ‘to, please...patagalin mo kahit isang segundo.

“Lahat na lang ng mahalaga sa akin, nawawala. Nagpromise din si mama na kami ang magkasama, pero naghanap sya ng iba…”

“Gus, I’ll be here. Hinding-hindi ko sisirain ang pangako ko sa’yo, tandaan mo yan.”

Naramdaman ko ang paghagod nya sa aking likuran kasabay ng marahang paghalik sa aking sentido.

“Pagod na akong masaktan…”

“Shhh, I know…I know. Pain will make us stronger, make us wiser. And someday, mawawala rin yan.” pang-aalo nya.

“Lagi na lang…lagi na lang.” hagulgol ko.

Walang patid ang pagdaloy ng luha ko. Eto na siguro lahat-lahat ng naipon ko sa ilang taong pagpigil ko ng iyak simula nang mamatay si papa.

Hinayaan lang ako ni Hunter. Tanging ang marahan nyang paghaplos sa likuran at ulo ko ang nagpagaan ng nararamdaman ko.

“Shhh, tahan na. Lalo kang pumapangit oh. Basang-basa na ng sipon mo yung balikat ko.” pagbibiro ni Hunter.

Umupo ako at saka hinapak si Hunter sa matipuno nyang dibdib. Hindi na kasi ako makahinga dahil barado na ang ilong ko.

Isa pa, tama sya. Ang pangit ko na nga, iiyak pa ako. Ano na lang matitira sakin?

Pero at least gumaan-gaan na rin ang pakiramdam ko. At kahit saan talaga ilagay ang gagong ‘to, nakukuha nyang magbiro.

Nahiga patagilid si Hunter; ang isang kamay nya ay nakatukod sa ilalim ng ulo nya, habang ang isa naman ay kinuha ang kamay ko.

Natuon ang tingin ko sa magkahawak naming kamay habang hinahaplos ng hinlalaki nya ang buko ng mga daliri ko.

“That’s right Gus, ngumiti ka lang. Don’t let problems cloud your smile, kasi hindi mo lang alam. Yang ngiting yan ang magsisilbing kandila sa madilim na mundo.”

“Wow, kelan ka pa naging makata, boss?” pagbibiro ko rin.

“Oh, wait! May ibibigay ako sa’yo.”

Pinisil muna ni Hunter ang pisngi ko bago sya bumangon at may hinanap sa drawer. Binigay nya sa akin ang isang malaking box.

“Your gift. Open it!” utos nya.

“Hala! Boss naman, nag-abala ka pa. Saka yung regalo ko sa’yo naiwan sa bahay. Nakakahiya naman, exchanged gifts pero wala kang gift.”

“Timang, I didn’t ask for one.”

“Kahit na, boss! Nagpromise ako nung birthday mo na bibigyan kita ng regalo pero matatagalan lang. Sayang, pinag-ipunan ko yun.” napakamot ako sa batok.

“Eh, no probs. BIgay mo sakin bukas pag naihatid kita sa bahay—“

“Wag! Ayokong umuwi!” bulalas ko sabay ng malakas na pag-iling.

“Why?”

“Andun yung lalaki eh.” nakasimangot kong tugon.

“Resbakan natin.” kibit-balikat ni Hunter.

“Boss naman eh, di ko naman kayang manakit ng kapwa. Saka ang laki ng katawan nun, baka mabali yung kamao ko.”

“So papano yan, where will you stay?” tanong nya.

“U-umm, p-pwede bang d-dito na muna ako?” nahihiya kong tanong

Matagal kaming nagkatinginan ni Hunter, pero buo na ang pasya kong wag muna umuwi sa bahay ng ilang araw para humupa ang tensyon.

“Ok, I get it. But tatawag ako at sasabihin ko na nandito ka sakin.”

Nag-alinlangan ako. Kung maaari sana ay ayokong malaman ninuman na nandito ako kay Hunter, kasi pupuntahan ako ni mama at susuyuin na umuwi.

“Gus, please? Nangako rin akong ipapaalam ko sa kanila na ligtas ka. Do you want me to break my promise?”

“P-pwede bang si Ate Tess na lang tawagan mo?”

Tumabi si Hunter sa akin at saka nya ako inakbayan. Marahan nyang pinisil ang balikat ko at ginulo ang buhok ko.

“Ganito na lang, I’ll be the one to talk to kung sino man ang makasagot ng tawag. Para na rin mabawasan ang worries ni auntie. Deal?”

“Di ko na kelangan magsalita? Pano pag hanapin nila ako?”

“Sa lagay mong yan, palagay ko di ka makakapagsalita. Don’t worry about it.”

Napatango na lamang ako sa tinuran ni Hunter. Inilagay nya sa speaker mode ang phone habang tinatawagan ang number ni mama.

“Hunter? Hello? Hello? May balita ka na ba kay Gus?” boses ni Ate Tess.

“Ah, ate. Nakita ko na po si Gus, magkasama po kami.”

“T-talaga ba? Diyos ko, salamat naman! Kamusta sya?” pag-aalala nya.

“Don’t worry po, he’s fi—“

“G-Gus, a-anak? Uwi ka na kay mama…” naiiyak ang boses na iyon.

Hindi ko mapigilang panghinaan nang marinig ang boses ni mama, pero nasasaktan din ako. Panahon na para sarili ko naman ang isipin ko.

Kailangan ko ng konting panahon at distansya para intindihin ang mga nangyari nang hindi naiimpluwensyahan ng awa o galit.

“Auntie? S-sorry po, pero tulog na si Gus. Tumawag lang po ako para ipaalam na nasa maayos syang kalagayan.” inabot ni Hunter ang batok ko at pinaglaruan ang buhok doon.

“Hunter, a-anak…huhuhu, salamat. P-pakisabi kay Gus, mahal sya ni mama. Sana umuwi na sya dito…” hagulgol ni mama.

Tinibayan ko ang aking loob at pinigil ang sariling kausapin si mama. Nag-umpisa na namang mangilid ang luha sa mata ko.

“Sige po auntie. Pahinga na po kayo, baka makasama sa baby ninyo. Goodnight po and Merry Christmas.” at pinatay ni Hunter ang tawag.

“Are you alright?” baling nya sa akin.

“Medyo…”

May sasabihin pa sana si Hunter pero biglang kumulo ang tyan ko. Namula ako habang sya naman ay nagpipigil ng tawa.

Hindi nga pala ako nakakain kanina at ngayon lang nagparamdam ang matinding gutom.

“Tara, di ka pa naman antok diba? Let’s head to the kitchen.” aya nya.

Bago paman ako makapag protesta ay hinila na ako ni Hunter papuntang kusina nya. May hinalungkat sya sa kanyang ref.

“M’kayyy, so I have cheese, fruits, lettuce, at saka chicken. Wait a bit, I’ll fix us something. Nagugutom rin ako eh.” sabi nya.

Dahil may bigas pa naman si Hunter ay tumulong na rin ako at nagsaing habang sya ay nagpiprito ng manok.

Pagkalipas ng 30minutes ay mayroon kaming salad, fried chicken, at saka kanin. Naglabas din sya ng apple juice para inumin.

Simpleng-simple lang ang handaan, pero masaya ako dahil kahit papaano ay si Hunter ang kasama kong sumalubong ng Pasko.

Habang kumakain kami ay saktong pumatak ng alas dose ang relo. Kinuha ulit ni Hunter ang regalo nya sa loob ng kwarto at binigay sakin.

“Dali, buksan mo na ang gift ko!” masigla nyang utos.

Natatawa ako sa ugali ni Hunter. Hindi lang ako sigurado noon, pero kumpirmado ko na ngayon: mas excited pa sya na buksan ang iniregalo nya.

Mamadaliin ka nyang buksan at pagkatapos ay i-eexplain nya sa’yo kung papano gamitin, ano ang function, blah blah blah.

Ganito rin kaya sya sa ibang tao?

Dahan-dahan kong binuksan ang kahon…at nakitang may maliit pang kahon ang nasa loob niyon.

“Oops! Haha, nanjan ang regalo mo sa loob!” natatawa nyang tugon.

Napaikot ang mata ko at muling binuksan ang kahon…only to find na puno ng styrofoam iyon at may mas maliit pang box sa loob.

“Boss, baka naman brip ang regalo mo?” taas-kilay kong tanong.

“Secret! Dali na kasi, buksan mo na!” pinagkiskis nya ang kanyang kamay na para bang demonyo.

Nagpatuloy ako sa pagbukas ng box within the box within the box, hanggang sa umabot ako sa pinakamaliit na box.

Ayaw ko na sanang buksan iyon dahil baka holen lang ang laman, pero patuloy ang pag-udyok ni Hunter. Napahalakhak ako nang makita ko ang laman niyon.

“Huy, napano ka?!” nagulat sya sa aking reaksyon.

Imbes na sumagot ay tumawa lang ako ng tumawa. Hindi ko alam kung bakit nagkaganon, pero pareho iyon sa ireregalo ko sa kanya.

“B-boss...”

“G-Gus? Naapektuhan ka ba ng ulan kanina? Napasok ba ng hangin ang utak mo? Nagdedeliryo ka na ba?” kinapa nya ang noo ko.

“Ang OA boss ha!” tinampal ko ang kamay nya.

“Wala ka namang sinat. Napano ka?”

“Di ba pwedeng natatawa lang talaga ako?”

“Yun nga ang problema eh, bigla ka nalang tumawa!”

“Eh kasi eto rin yung relong ireregalo ko sa’yo!” natatawa kong balita.

“W-what?”

“Unfortunately, pareho tayo ng relo na nabili.” bulalas ko.

Nagkatinginan lang kami at nagtawanan. Kinuha ni Hunter ang relo at sya na mismo ang nagsuot niyon sa kaliwang kamay ko.

“Tss, galing kong pumili. Bagay sa’yo!” puri nya.

“Teka lang boss.”

Tinanggal ko ang relo at dagli iyong isinuot sa kamay ni Hunter. Tama nga ako, mas bagay sa kanya ang relo.

“Boss, mas bagay sa’yo!” sambit ko.

“I know, right? Haha, di tuloy ako makapaghintay na matanggap yung regalo mo sakin. It’s like couple’s watch!”

“Couple’s watch ka dyan.”

Kinalas ni Hunter ang relo mula sa kanyang kamay at ibinalik iyon sa lalagyan. Niligpit namin ang mga hugasin.

“Teka, sinong maglilinis nyan?” tanong ko sabay turo sa kalat.

“Bah, syempre ikaw! Ikaw nakatanggap ng regalo eh!”

“Huh? Anong ako, eh ikaw ang nagregalo.”

“Sino ba nagbukas ng regalo? Diba ikaw?”

“Sino ba nagbalot ng pagkarami-raming kahon at nilagyan ng basura? Diba ikaw?” turo ko sa kanya.

“Expect ko kasi dun mo sa inyo bubuksan eh.”

“Aba’y sorry ka na lang at dito ko binuksan. Bahay mo ‘to diba? De ikaw maglinis.”

“Eehhh? Gus naman eh…” napakamot sya sa batok.

“Sya, sya! Ako na dito, ikaw na maghugas ng pinggan. Merry Christmas, Hunter!” nakangiti kong bati.

“Saan ang ‘thank you’ kiss ko? Nabasa pa ako ng ulan kakahanap sa’yo kanina. Wala bang thanks yun?” paniningil nya.

“Hala! Wala akong pera dito boss!”

“Sabi ko nga kiss eh.”

“Ehh?!” gulat kong tugon.

Walanghiya talaga itong demonyong ito! Pero sabagay, wala akong karapatan magreklamo dahil kasalanan ko naman.

Hindi ko hiniling na hanapin nya ako, pero hayun sya’t sinuong ang malakas na ulan at natagpuan ako.

Tiningnan ko si Hunter — nakapikit sya at naghihintay ng gagawin ko.

Lub…dub…lub…dub…

Heto na naman ang mabagal ngunit malakas na pagtibok ng aking puso. Bahala na kung ano ang iisipin nya, pero buong puso akong magpapasalamat sa kanya.

Nilapitan ko si Hunter at tumingkayad para abutin ang pisngi nya. Pero dahil sa pagmamadali ay na out-balance ako at natumba kaming dalawa.

“Aaahhh!!” pareho naming hiyaw.

Nagbanggaan na naman ang noo namin kaya’t parang armalite ang bunganga ni Hunter sa sunod-sunod nyang mura.

“Gago, ano ba kasing ginagawa mo?”

“Ang tangkad mo kasi eh!” sisi ko sa kanya.

“So, problema ko? Sabihin mo, kinulang ka sa height!” sabi nya sabay tayo.

Sinipa pa nya ang paa ko pero inabot nya parin ang kamay ko at tinulungan akong tumayo.

Kumuha sya ng yelo sa freezer at saka inilagay sa dalawang icepack. Iniabot nya sa akin ang isa at ang isa naman ay inilapat nya sa kanyang noo.

Nagkatinginan na lamang kami at sabay na tumawa. Sunod-sunod na gabi na kaming nagkakabanggaan ng ulo eh.

Pagkatapos noon ay naglinis na kami at nagsipilyo. Mabuti na lamang at walang bukol ang noo namin.

Bumalik kami sa kama ni Hunter at saka nahiga. Hindi pa naman ako inaantok pero mas mabuti nang magpahinga.

“Let’s sleep? I know pagod ka na.” bulong nya sakin.

“Boss, salamat po…sa lahat-lahat.” bulong ko rin sa kanya.

“We’re bestfriends, tungkulin ko na yan sa’yo. You’re my responsibility, and I’m yours. But I also accept ‘thank you’ kisses.” pagbibiro ulit nya.

“Loko ka boss.” hinapak ko ang tyan nya.

“Hmm, so anong oras ka nakauwi last night? Sinabi sa akin ni dad ang nangyari, pero di ako naniniwala na may sinira kang gown.”

“A-ah, g-ganun ba? Um, mga 2am na boss. Hindi kasi ako pinapasakay ng mga taxi driver eh.”

“Shit, sabi ko na nga ba eh. And I bet nagsimba ka ng 3am? Hindi ka na natulog ano?” nag-aalala ang tono nya.

“Naidlip naman po ako kaninang hapon boss. Bandang 5pm na nga ako nagising eh.” pagrarason ko.

“Hay, di na ako magtataka kung bukas magkakasakit ka eh. Stress plus nabasa ka pa ng ulan. Hayyy...”

“Boss, ayos lang po ako. Saka isa pa, baka ikaw ang magkasakit. Nabasa ka rin ng ulan kanina diba?” pag-aalala ko rin.

“Ano ka ba? Malakas ang resistensya ko noh. Sige na, let’s sleep. Pero bago yan, give me my ‘thank you’ kiss muna.”

“H-ha? Maniningil ka talaga?”

“Ay nako, bawal utang. Dali na at nang makatulog na tayo.” nakapikit nyang saad.

Hindi ko alam kung anong masamang espiritu ang sumapi sa akin, pero dahil sa sobrang inis ay nagawa kong pumatong kay Hunter.

Hinalikan ko sya ng mariin sa labi. Agad syang napamulat at tiningnan ako na para bang nakakita ng multo.

“G-Gus?” gulat nyang tanong.

“Kiss lang eh, big deal agad?” tukso ko sa kanya.

Aalis na sana ako mula sa pagkakapatong sa kanya, pero nagbackfire ang plano ko. Niyapos nya ako at hinalikan ulit sa labi.

This time, ako naman ang naestatwa. Bumalik sa alaala ko ang ginawa ni Hunter kagabi habang kinakagat-kagat nya ang aking labi.

Pero ang ipinagtataka ko, hindi ako galit at lalong hindi ako nandidiri.

Kakaiba ang sensasyon na idinudulot ng paghalik ni Hunter at wala akong magawa kundi pumikit na lamang at namnamin iyon.

Ngunit makalipas ang ilang sandali ay itinigil nya ang ginagawa. Hindi ko maintindihan kung bakit pero nainis ako.

“Open your mouth.” bulong nya.

“H-huh?” pagtataka ko sa utos nya.

“I want to kiss you with my tongue. Open your mouth.” ulit nya.

Bumalikwas si Hunter at ako na ngayon ang nasa ilalim nya. Hindi ko alam ang binabalak nya pero sinunod ko ang utos nya...

Hinalikan nya ulit ako at sa pagkakataong ito ay naipasok nya ang dila sa aking bibig. Mejo nagulat pa ako nang tudyuin nya ang dila ko, kaya hindi ko mapigilang labanan iyon.

Sinubukan ko ring igalaw ang aking labi at lihim akong nagbunyi nang marinig ang mahinang ungol ni Hunter.

Siguro panis yung cheese na kinain namin kanina o chemically treated ang prutas, pero para akong mababaliw sa ginagawa ni Hunter.

Nainis ako nang itinigil nya ang paglalaro sa aking dila kaya hindi ko mapigilang ilabas ang dila ko na tila ba hinahabol ang kalaro nito.

Nagulat na naman ako nang bigla nyang sipsipin ang aking dila.

“Unnghhh…” ungol ko.

“C’mon, suck my tongue too..” udyok nya, at iyon nga ang aking ginawa.

Maya-maya pa’y naramdaman kong naglakbay ang kamay ni Hunter sa aking dibdib at saka pinaglaruan ang utong ko.

“Aaahhh…” di ko mapigilang mapaigtad dahil sa kiliti.

“Ughh!” ungol naman nya nang magtama ang aming harapan.

Noon ko lang napagtanto na wala pala akong suot pang-ibaba kung kaya’t damang-dama ko nang ikiskis ni Hunter ang pagkalalaki nya sa akin.

“Gago ka Gus, bat ang sexy mo?” sabi nya at gigil na kinagat ang pang-ibabang labi ko.

“De, gago ka rin.” at ginantihan ko rin sya ng kagat sa pang-ibabang labi.

Naghalikan ulit kami ni Hunter at sa pagkakataong ito ay ibinuka nya ang aking paa at malayang ikiniskis ang aming harapan.

“Fuck ka, alam mo ba kung ano’ng gusto kong gawin sa’yo, ha?!”

“Ano?” tanong ko rin.

Binasa nya ang kanyang middle finger at inilapat iyon sa aking pwet, na sya namang ikinagulat ko.

“Gago ka, antagal ko nang gustong pasukin ‘to!” gigil nyang pinisil ang utong ko.

“But I won’t…I won’t do it unless ikaw ang magmakaawa, Gus. I like it when people beg me to fuck them.” bulong nya.

Naramdaman ko ang paglakbay ng dila ni Hunter sa aking tenga. Ano ang sinabi nya? Sino’ng papasukin? Ano ang ipapasok?

“Ano’ng pinagsasabi mo?” hingal kong tanong.

“Heh, you’ll find out soon. And I’ll make sure that you’d come at me, begging.”

Napasinghap ako nang biglang sakupin ng bibig ni Hunter ang kaliwa kong utong habang pinaglalaruan nya ang pagkalalaki ko.

Para akong kinukuryente at napapaigtad na lamang ako dahil sa ginagawa nya. Hindi nagtagal ay naramdaman ko ang mainit nyang bibig sa aking ari.

“Hunter!” bulalas ko.

Matagal-tagal na rin nang huli akong nagpalabas. Katunayan, at di ko sasabihin kay Hunter ‘to, ay di na ako nilalabasan kapag hindi na sya ang kasama ko.

Nasabunutan ko si Hunter nang bigla syang magtaas-baba sa aking ari. Palagay ko’y konti na lang at lalabasan na ako.

“T-tama na..haaah!” ngunit nagbingi-bingihan lamang sya.

“H-Hunter…haaahhh! L-lalabasan… haaahhh!” napasinghap ako.

Pero tiningnan lang ako ni Hunter at binilisan nya ang pagtaas-baba sa ari ko. Ilang sandali pa ay naramdaman ko na…

“Ayan na…yan na…haaaahhh!!” impit kong ungol.

Parang may sumabog na bituin sa aking paningin dahil sa tindi ng sensasyon. Halos mangisay na ako sa sobrang sarap.

“Uughh, t-tama na..” sambit ko sabay sabunot kay Hunter.

Bigla akong hinalikan ni Hunter at nalasahan ko ang aking katas sa kanyang bibig. Hindi ko na ininda iyon at nakipaglaban na lamang ako ng halikan.

Ilang sandali pa ay naramdaman ko ang pagtalsik ng mainit na katas sa aking tyan, tanda na nilabasan din si Hunter.

“Ugghhh, shit…sarap mo.” bulong nya sakin.

“Gago, malagkit nako…” natatawa kong bulong sa kanya.

Natawa ng mahina si Hunter at saka ako dinampian ng halik sa labi bago sya bumangon at kumuha ng bimpo.

Pinahid nya ang tumalsik na tamod sa aking tyan at pagkatapos maglinis ay nahiga na sya sa aking tabi.

Nakatulog kami ng magkayakap.

Nang gabing iyon ay napanaginipan ko si papa, naglalakad palayo at hindi ako nililingon kahit ilang beses ko syang tinatawag.

Tumakbo ako sa direksyon ni mama upang hilain sya at samahan akong habulin si papa, ngunit paglingon ko ay nag-iba ang kanyang anyo.

Maayos na nakapusod ang kanyang buhok at may pares ng perlas na hikaw sa kanyang taenga.

Sa kanyang tabi ay may isang matabang banyaga at sa gitna nila ay isang batang lalaki na kahawig ko maliban sa asul nyang mata.

Ma?

Sorry Gus, eto na ang bago kong pamilya. Ayaw nila sa’yo kaya ikaw na ang bahala sa sarili mo ha…?

Unti-unting pumatak ang luha ko at tumakbo ako sa gawi nila mama, pero bakit hindi ko marating ang kanyang kinatatayuan gayong hindi naman sya umaalis?

Mabigat na mabigat ang aking puso. Wala na si papa, tapos ngayon aalis na rin si mama?

Ngunit sa kabila ng hinagpis na aking nadarama ay may mainit na bisig na yumakap sa akin, at doon nahinto ang aking pag-iyak.

Hindi ko alam kung kanino ang pares ng malalakas na bisig na iyon, pero naramdaman kong ligtas ako.

I’m here, I’m here…I won’t leave you… paulit-ulit nyang bulong hanggang sa maramdaman kong nilamon ako ng dilim.

Kinaumagahan ay mabigat ang aking katawan. Palagay ko’y pagod na pagod ako at ayaw ko pang bumangon.

Pero nang maimulat ko ang aking mata ay ang mukha kaagad ni Hunter ang aking nakita.

Teka, papano sya nakapasok sa kwarto ko, eh hindi sya nakapunta kagabi sa bahay ah?

Luminga-linga ako sa paligid, at napagtanto kong wala ako sa bahay kung hindi nasa kwarto ni Hunter.

Doon na bumalik ang alaala ng kahapon — ang pagdala ni mama ng banyaga sa bahay, ang pag-alis ko, at natagpuan ako ni Hunter.

Ipinikit ko ang aking mata at pinilit na kalimutan ang masakit na alaala. Sakto namang nagising si Hunter.

“Hey, g’morning…how are you feeling?” nakapikit nyang tanong habang hinahaplos ang tenga ko.

“Good morning, boss… magaan-gaan na.” tapat kong sagot.

“You hungry? Gusto mo umuwi—oh no, I mean… gusto mo pumunta ako sa inyo and grab some clothes?” tanong nya.

Kumukusot pa sya ng mata habang bumabangon. Ke aga-aga, mainit nyang pandesal kaagad ang nakikita ko.

“Mn, kung okay lang sa’yo…” sagot ko.

“Gago, syempre oo. But before that, breakfast.” sabi nya habang nagbibihis.

“Lalabas ka? Samahan na kita…” alok ko.

“Idiot, you have nothing to wear. C’mon, sleep some more. Gisingin kita kapag luto na pagkain. I’ll come back quickly.”

At walang anu-ano’y hinalikan ako ni Hunter sa labi at nagmamadaling umalis.

Uminit naman ang pisngi ko dahil hindi ko aakalain na gagawin nya ‘yon. Natagpuan ko na lang ang sarili kong nakangiti.

Ano ba ang tawag sa meron kami? Magkaibigan parin naman kami. Ayos lang ba na ginagawa namin yun?

Pero pareho kaming lalaki...

Sumakit ang ulo ko sa kakaisip kung kaya’t nahiga na lamang ako at niyakap ang unan. Mas malakas ang amoy ni Hunter dito kumpara sa unan nya sa bahay.

Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako ulit at nagising lamang ako nang yugyugin ni Hunter ang balikat ko.

“Kain na po tayo, kamahalan.” natatawa nyang saad.

Bumangon na rin ako at sinundan si Hunter papuntang kusina. Nagtaka ako kung bakit nakatingin sya sa akin.

“Ano?” inis kong tanong.

“Goddamn grumpy in the morning…”

“Eh ano nga kasi tinitingin-tingin mo?”

“Sexy mo.” tugon nya.

Nang tumingin ako sa ibaba ay nakita kong hanggang hita lang ang haba nitong suot kong pyjamas at lumalabas ang betlog ko.

“Bastos!”

“Ako pa bastos? Eh ikaw tong nagpapakita ng kayamanan nya. Libre tingin diba? Saka isa pa nakita ko na lahat yan. Arte neto…”

Namula ako sa tinuran ni Hunter pero hindi ako makapagsalita dahil totoo naman ang lahat ng sinabi nya.

Kinapalan ko na lamang ang aking mukha at taas-noong hinarap sya.

“San na yung pants nito? Akin na!” demanda ko.

“Sungit nito. Buntis ka? Magkaka-baby na tayo?” dali-dali nya akong nilapitan.

“Gago neto, eh puro tae laman ng tyan ko.” tinampal ko ang kamay nyang nakapatong sa aking puson.

“Psshh, language! Saka oo nga pala, virgin ka pa pala. Hahahaha!” nakakainsulto nyang tawa.

Gusto ko syang sipain kaso baka hawakan nya ang paa ko at kung anong kawalang-hiyaan na namn ang gawin nya sa akin.

Sa wakas ay naibigay nya ang pants sa akin at malaya akong gumalaw nang hindi nakikita ang betlog ko.

Umupo na kami sa hapagkainan at pinagsilbihan nya ako ng pancakes. Naghanap ako ng kanin pero ubos na daw ang bigas nya.

“Nga pala, I brought you your clothes. After this pwede ka nang maligo at makapagsuot ng briefs.”

“Yun talaga inemphasize mo?” namumula kong tanong.

“Why? There’s nothing wrong with it. Tama naman ako diba? Heto…”

“Boss, kaya ko kumain mag-isa.” reklamo ko dahil gusto nya akong subuan.

“Whaaat? Pagbigyan mo na ako.”

“Ayoko nga.”

“Dali na kase, wag nang pakipot.” inis nyang tugon.

Ilang beses pa kaming nagtalo pero sa bandang huli ay nagpasubo na rin ako. In fairness masarap ang pancake mix na ginamit ni Hunter.

Pagkatapos noon ay magkatulong kaming naghugas ng mga plato, naglinis ng condo nya, naglaba, at nanood ng movies.

Ganito ang naging routine namin araw-araw. Minsan umaalis si Hunter kaya nagbabasa na lamang ako ng libro.

Pagbalik nya ay may dala na naman syang mga damit ko at Tupperware ng luto ni mama. Ayaw ko mang aminin pero namimiss ko rin ang luto ni mama.

“Natatakot kasi ako, baka ma-food poison tayo kapag ako ang nagluluto.”

“Eh boss, di rin naman ako marunong magluto. Maglaga na lang tayo ng itlog, mas madali pa.” hikayat ko.

“Timang, mako-constipate tayo nyan. Isa pa nagtataka na yung cashier sa 7/11 bakit puro itlog binibili ko dun.”

Mayroong mga sandali na tumatawag si mama kay Hunter, pero hindi ako nakikinig at di ako nakikisali sa usapan.

Ilang beses rin akong kinausap ni Hunter na umuwi sa bahay, pero di na nya ako pinipilit kapag nakita nyang sumasama ang timpla ko.

“We’ll do it your way, Gus. But remember, kailangan mo ring harapin ulit si auntie at pag-usapan ang sitwasyon nyo.” sabi pa nya.

Papalapit na ang December 31 kaya nagpasya kami ni Hunter na dito na lamang mag celebrate ng bagong taon sa kanyang condo.

Alam na ni Brix na magkasama kami ni Hunter dahil tinext ko sya. Nabalitaan ko kasi na grabe din ang pag-aalala nya sa akin.

Naghanap kami ng recipe ni Hunter sa kanyang computer. Ako ang bumili sa supermarket, sya naman ay inasikaso ang mga paputok.

“Huy, sandali lang. Hindi ba ipinagbabawal ang paputok dito sa inyo?” usisa ko.

“Huh? De sa rooftop tayo.”

Natawa ako sa boses ni Hunter. Naghihiwa kasi sya ng sibuyas at naiiyak sya, kung kaya’t nag-iba rin ang boses nya.

“Tawa pa.” tiningnan nya ako ng masama.

“Sorry na! ‘To naman oh. Mn, papano yan boss? Diba locked yung pinto paakyat sa rooftop?” tanong ko.

“Ako nang bahala dun.”

“Hala, magnanakaw ka ba?”

“Timang, b-bribe ko ng alak si manong guard para pahiramin tayo ng susi. Sa gwapo kong ‘to, gagawin mo akong akyat-bahay gang?”

“Mn, di naman. Pero sa mukha mong yan eh pasado ka na sa budul-budul gang.” panunukso ko.

“Aba’y putangina, kanina ka pa ha. Halika nga rito!”

Ibinagsak ni Hunter ang kutsilyo at saka lumapit sa akin. Kinabahan ako dahil parang galit na galit ang mukha nya.

Tumakbo ako sa sala kung saan nagpaikot-ikot kami sa may sofa.

“Hoy, kung lalaki ka harapin mo ako!” pagbabanta nya.

“Ayoko nga, bleeeh!”

“Aba’t etong sa’yo!” at bigla syang tumalon sa may sofa.

Hindi ko inaasahan ang tactic na iyon kaya hindi kaagad ako nakareact. Natumba kami ni Hunter sa may sahig.

Sinimulan nya akong kilitiin at hindi ko mapigilang sumigaw na parang kinakatay na baboy.

“Hahahaha! Tama naaa!” tawa ko.

“Ano, tatawa ka pa?!” banta nya habang sige parin ang pangingiliti.

“H-hindi naaaahahahahaha!!!”

Sa sobrang ingay naming dalawa ay hindi namin napansin na may iba palang tao sa bahay na iyon tahimik na nagmamatyag sa amin.

“Ahemmm!” malakas na tikhim ang nagpatigil sa amin.

Napatingin kami sa pinto; doon ay may nakatayong isang babae na naka pulang blazer, itim na pencil skirt at pulang high heels.

Napakaganda nya, sopistikada, at intimidating ang aura. Para syang female counterpart ni Mr. Pineda.

Hindi kaya...

“Who are you and what are you doing in my house?” tanong ng babae.

“M-mom?!” bulalas ni Hunter.

= = = = = = =

P.S.: “Kung darating ka, mas masaya. Kung hindi, tatanggapin ko na…” yun ang nakasulat sa bagong libro ni Marcelo, Muntik Nang Maging Tayo.

I sincerely thought of a future where there’s “tayo”, I even dream of it every night and even rehearse yung mga gusto kong sabihin sa’yo. But now, masaya ka na sa piling ng iba kaya wala akong magagawa kundi lumayo.

Siguro destiny demand na maghiwalay tayo ng landas para maayos ko yung sarili ko and be worthy of your love someday. Kung tayo nga ang para sa isa’t-isa, our paths will cross together. Until then, I will endure and fix myself.

Yes, I’m hurting pero wala akong choice but to learn how to live with pain. Iisa lang naman ang hangad ko eh — ang maging masaya ka kahit na hindi ako ang iyong kasama. And I’ll say it over and over again: you were the best gift I received...

Pakisabi ‘to sa current partner mo: tol, wag mo na syang pakawalan. Stick with him through good times and bad times, HE’S WORTH IT. Ang swerte-swerte mo, mahal ka ng taong mahal ko. Don’t hurt him, don’t destroy his trust like I did.

R, I’m so sorry for being one of your regrets. But please, let me keep the memories you gave me. Let me listen to the songs you sent me. Let me dream of you and love you a little bit more before I let you go...

PPS: hello guyth, didja mez meh? Coz I didn’t. Daming reklamador dito. Pwede ba, unahin ko muna sarili bago bayan? Hahaha, de char lang po! I’m sorry! Busy lang sa studies, jusmiyoooo...but yeah, sarap masgulat kapag broken. Haha.

Eto na pinaka-aabangan nyong portion! Hala, i-comment nyo na sa baba lahat ng reklamo ninyo, like the cry babies you are! Starting with “author, sinungaling ka! sabi mo 21 days!” stfu!!!! Papatulan ko ang mambababash saken hahahaha...

>> err, nasulat ko ba dati yung name ng mom ni Hunter? Paki comment naman po kung ano. Nakalimutan ko na eh, di ko mahanap.

>> ang inakalang hindi makakauwi, biglang nagbabalik! Ano kaya ang ugali ng isang Hilary Pineda? Papano nya pakikitunguhan ang ating bida? Madedevelop ba ang relasyon nina Gus at Hunter, o masusulot pa sya ni Brix?

Abangan sa susunod na kabanata! (est. release after 2yrs? Haha...)

No comments:

Post a Comment

Read More Like This